Στην εποχή των... παγετώνων φαίνεται πως έχουν εισέλθει οι σχέσεις μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας.
Όπως χαρακτηριστικά γράφει και το διεθνές μέσο Euractiv, οι δύο χώρες υπό τον Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν και τον Καγκελάριο Όλαφ Σολτς, βρίσκονται σε μια άνευ προηγουμένου κατάσταση που έρχεται σε έντονη αντίθεση με την εμβληματική φωτογραφία του Φρανσουά Μιτεράν και του Χέλμουτ Κολ που πιάνονται χέρι χέρι στο Βερντέν το 1984.
Η Γαλλία και η Γερμανία είχαν πολλά κοινά, κατά τη διάρκεια των ετών που έννοια του «γαλλογερμανικού κινητήρα της ΕΕ» ήταν ευρέως διαδεδομένη.
Σήμερα, ένα κοινό τους σημείο είναι το γεγονός ότι τόσο ο Σολτς όσο και ο Μακρόν δεν είναι δημοφιλείς. Ο Γερμανός Καγκελάριος θεωρείται υπεύθυνος για την κακή κατάσταση της γερμανικής οικονομίας και ο Γάλλος πρόεδρος για τα διαδοχικά κύματα κοινωνικών διαμαρτυριών.
Ωστόσο, οι διμερείς σχέσεις έχουν επιδεινωθεί σημαντικά και στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών προσπαθειών για βοήθεια στην Ουκρανία.
Ποιος ξεκίνησε πρώτος και ποιος πέρασε τα όρια;
Ήταν ο Σολτς που κατακεραύνωσε τη Γαλλία χωρίς να την κατονομάσει όταν επέπληξε τους συμμάχους για την «ανεπαρκή» υποστήριξη στην Ουκρανία; Ή μήπως ήταν ο Μακρόν που κατηγόρησε τους συμμάχους για δειλία, πάλι, χωρίς να κατονομάσει τη Γερμανία;
Σε μια εποχή που οι ΗΠΑ έχουν γίνει απρόβλεπτες και αναξιόπιστες, η ανάγκη για συναίνεση μεταξύ Παρισιού και Βερολίνου είναι υψίστης σημασίας.
Αφού ο Μακρόν έκανε το εκπληκτικό σχόλιο «μπότες στο έδαφος» στην Ουκρανία, ήταν ο Σολτς που είπε ότι «δεν θα υπάρχουν επίγεια στρατεύματα, ούτε στρατιώτες στο ουκρανικό έδαφος που θα σταλούν εκεί από ευρωπαϊκές χώρες ή κράτη του ΝΑΤΟ».
«Οι μπότες στο έδαφος δεν είναι επιλογή για τη Γερμανία», επανέλαβε την επόμενη μέρα ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Μπόρις Πιστόριους.
Στην Πράγα, ο Μακρόν διπλασίασε και είπε ότι είναι καιρός οι σύμμαχοι της Ουκρανίας να ενταθούν, προσθέτοντας ότι «σίγουρα πλησιάζουμε σε μια στιγμή για την Ευρώπη στην οποία θα είναι απαραίτητο να μην είμαστε δειλοί».
Φαινόταν να στοχεύει τη Γερμανία όταν είπε ότι «πολλοί από αυτούς που λένε «Ποτέ, ποτέ» σήμερα ήταν οι ίδιοι που είπαν «Ποτέ τανκ, ποτέ αεροπλάνα, ποτέ πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς» πριν από δύο χρόνια».
Αυτό συμβαίνει φυσικά στο πλαίσιο της διαμάχης για τους πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς Taurus, με τη Γερμανία να αρνείται επίσημα να στείλει μερικές δεκάδες στην Ουκρανία.
Λάδι στη φωτιά και από τη Ρωσία
Για να... βάλει λάδι στη φωτιά, η Ρωσία συνέλαβε Γερμανούς αξιωματικούς να συζητούν την πιθανή χρήση των πυραύλων Taurus για την καταστροφή της γέφυρας Κερτς, που συνδέει τη Ρωσία με την Κριμαία, και δημοσίευσε πρακτικά για κάτι που επρόκειτο να είναι μια απόρρητη συζήτηση.
Για να κατανοήσει κανείς αυτό το χάος, πρέπει να γνωρίζει ότι η Γαλλία και η Γερμανία λειτουργούν διαφορετικά και ότι ο Γερμανός καγκελάριος δεν μπορεί να δεσμευτεί για οτιδήποτε δεν έχει συμφωνηθεί από τον τρικομματικό συνασπισμό του. Αντίθετα, ο Γάλλος πρόεδρος αποφασίζει σαν μονάρχης στο βεστφαλικό σύστημα.
Ταυτόχρονα, φαίνεται ότι το SPD του Σολτς είναι ιδιαίτερα απρόθυμο να παραδώσει πυραύλους Taurus παρά τις αυξανόμενες πιέσεις από τους Πράσινους και τους φιλελεύθερους εταίρους του στο συνασπισμό να δώσουν το «πράσινο» φως.
Επίσης, το SPD παραμένει εδραιωμένο σε ένα ειρηνιστικό μετα-«Ostpolitik» στυλ, καθώς η κληρονομιά του πολιτικού του SPD Γουίλι Μπραντ, ο οποίος υποστήριξε την προσέγγιση με την Ανατολή τη δεκαετία του 1970, ζει.
Οτιδήποτε εκλαμβάνεται ως φιλοπόλεμο για λογαριασμό της κυβέρνησης θα ενίσχυε το ακροδεξιό AfD εις βάρος ενός ήδη αποδυναμωμένου και ανόμοιου κυβερνώντος συνασπισμού.
Στη μάχη οι Πράσινοι
Λόγω της διαμάχης μεταξύ Σολτς και Μακρόν, η υπουργός Εξωτερικών των Πρασίνων Αναλένα Μπέρμποκ πήγε στο Παρίσι τη Δευτέρα για να συναντηθεί με τον Γάλλο ομόλογό της Στεφάν Σεζουρνέ και να αναζωπυρώσει τη γαλλογερμανική μηχανή.
Οι Γερμανοί Πράσινοι θεωρούνται συχνά στο Παρίσι ως ένας πιο αξιόπιστος εταίρος και η Μπέρμποκ είναι πιο στενά ευθυγραμμισμένη με τον Μακρόν σε πολλά θέματα εξωτερικής πολιτικής.
Ο Μακρόν έχει διαφορετικό ορίζοντα, υπάρχει χρόνος μέχρι τις προεδρικές εκλογές του 2027 και θα μπορούσε να πετύχει τόσο γεωπολιτική όσο και εθνική νίκη εάν ανακτήσει τον πολιτικό χώρο του γκωλισμού που επιθυμεί επίσης η ακροδεξιά ηγέτης Μαρίν Λεπέν.
Ο γκωλισμός βασίζεται κυρίως στη μειωμένη εξάρτηση από τις ΗΠΑ, στην αντίθεση σε μια διπολική παγκόσμια τάξη πραγμάτων και στην εγγύηση της κυριαρχίας της Γαλλίας χωρίς την προσφυγή σε συμμάχους των οποίων τα συμφέροντα μπορεί να μην συμπίπτουν με εκείνα του Παρισιού.
Αλλά πόσο αξιόπιστος είναι ο Μακρόν, ο οποίος πριν από λίγο καιρό υποστήριξε ότι η Δύση δεν πρέπει να ταπεινώνει τον Πούτιν;
Υπάρχει μια αξιοσημείωτη αλλαγή στον τόνο του Μακρόν απέναντι στη Ρωσία, η οποία μπορεί να υποδηλώνει έναν συγκεκριμένο λόγο για τη νέα του στάση, πιθανότατα κάτι που δεν μπορεί να κοινοποιηθεί, ούτε καν σε συμμάχους όπως η Γερμανία.
Συμβαίνει συχνά οι συμμαχικές πρωτεύουσες να διαφέρουν στις απόψεις τους. Αλλά η Γαλλία και η Γερμανία θα πρέπει να λύσουν τις διαφορές τους γρήγορα και διακριτικά, ειδικά σε ένα τόσο τεταμένο γεωπολιτικό περιβάλλον.
Δυστυχώς, αυτό δεν συμβαίνει, ούτε φαίνεται στον ορίζοντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου