SoocΓράφει ο Χρήστος Μέγας
Οι περισσότεροι που ψήφισαν στις πρόσφατες ευρωεκλογές ήταν συνταξιούχοι ή κοντά στη σύνταξη…
Σύμφωνα με τον Στράτο Φαναρά (Metron Analysis) «πάνω από ένας στους δύο ψηφοφόρους των ευρωεκλογών (53%) ήταν ηλικίας άνω των 55 ετών».
Και επειδή ακόμη ορισμένοι συνταξιοδοτούνται προ του 62ο έτους, αυτό σημαίνει ότι ένα μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων της 9ης Ιουνίου ήταν συνταξιούχοι ή όσοι σταθμίζουν τις (πολιτικές) επιλογές τους με βάση την προοπτική της σύνταξης ή την «απόσυρση» από την ενεργό (οικονομική) ζωή.
Έτσι καταγράφεται μια αντίφαση: Από την μια έχουμε παθητική στάση των δυναμικών-νέων στρωμάτων, τα οποία σε μεγάλο βαθμό απείχαν από τις εκλογές και από την άλλη την συμμετοχή (των συνταξιούχων) για την ασφάλεια της παροχής...
Τους… φόβους ότι τις εκλογές στο μέλλον θα κρίνουν οι λήπτες των παροχών και οι καταναλωτές, και όχι οι εισφέροντες (φορολογούμενοι κ.α.) είχαν εκφράσει από δεκαετίες πολλοί μελετητές καθώς βλέπουν τη γήρανση του πληθυσμού (Δημογραφικό).
Ήδη σε ένα εκλογικό σώμα όπου μετείχαν 4.062.000 ψηφοφόροι (41,4%), πάνω από 2,5 εκ. εγγεγραμμένοι είναι ήδη συνταξιούχοι.
Με βάση της δημογραφικές τάσεις σε 50 χρόνια ο πληθυσμός της Ελλάδας θα περιοριστεί κάτω των 8,5 εκ. κατοίκων και οι άνω των 65 ετών θα αποτελούν το 1/3 του πληθυσμού. Βάσιμα λοιπόν υπολογίζεται ότι στο κοντινό μέλλον στους εκλογικούς καταλόγους μπορεί οι συνταξιούχοι να αποτελούν άνω του 40% των εγγεγραμμένων (δεδομένου ότι οι έφηβοι μέχρι την ηλικία των 16 αιτών δεν ψηφίζουν). Και οι συνταξιούχοι έχουν την τάση να ψηφίζουν…
Τούτων δοθέντων, ακόμη και εάν υπάρχει συμμετρική (ηλικιακά) συμμετοχή στις κάλπες, δηλαδή περιοριστεί το φαινόμενο της αποχής των νεώτερων ηλικιών, οι συνταξιούχοι –πληθυσμιακά- θα ελέγχουν τις πολιτικές εξελίξεις...
Έτσι διατυπώνονται φόβοι ότι θα ασκούν συντονισμένες πιέσεις για μεταβίβαση περισσοτέρων πόρων στο Ασφαλιστικό…
Και εδώ η λύση δεν είναι η αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης με βάση το προσδόκιμο ζωής. Το σχετικό σχέδιο προβλέπει συν 6 μήνες, δηλαδή στο 62ο έτος και 6 μήνες για πλήρη σύνταξη με 40 έτη ασφάλισης και επιπλέον ένα εξάμηνο για σύνταξη με λιγότερα χρόνια (67,6 έτη). Αλλά η γέννηση περισσότερων παϊδιών. Είναι εθνικά επιβεβλημένο, και οικονομικά απαραίτητο…
Ο φόβος για τις συντάξεις
Με βάση τα exit poll, οι μεγαλύτερες ηλικίες κατευθύνθηκαν στην κάλπη. Είτε από συνήθεια, είτε από (οικονομικό) συμφέρον.
Αυτό μοιάζει αναμενόμενο:
α/ Οι συνταξιούχοι υπέστησαν τις μεγαλύτερες απώλειας στη διάρκεια των μνημονίων,
β/ Ακόμη και σήμερα 1 στους 3 δεν λαμβάνει αύξηση λόγω «προσωπικής διαφοράς»,
γ/ Οι αναπροσαρμογές είναι κατωτέρας του (επίσημου) πληθωρισμού (με τιμάριθμο στο +22% τα προηγούμενα δέκα χρόνια οι αυξήσεως ήταν κάτω του ήμισυ, μόλις 10,75%).
Κατά συνέπεια, οι συνταξιούχοι φοβούνται ότι θα χάσουν και αυτά (τα λίγα) που παίρνουν. Το βίωσαν πρόσφατα…
Επιπλέον, οι «απόμαχοι» έχουν την τάση να συντηρητικοποιούνται συν τω χρόνω, δεν έχουν μέσα παραγωγής στα χέρια τους και είναι δύσκολο να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα. Κατά συνέπεια, μάλλον ψηφίζουν προς την… κεντροδεξιά.
Αλλά και να ήθελαν να κινηθούν προς την αριστερά ή τη σοσιαλδημοκρατία, αφενός με τον νόμο Κατρούγκαλου έχασαν και άλλο από τις προσδοκώμενες συντάξεις τους και αφετέρου, δεν είδαν κάποιο κόμμα ή σχηματισμό να τους περιλαμβάνει στο πρόγραμμά του.
Και αυτό γιατί στο πλαίσιο νεοφιλελεύθερης ατζέντας και της οικονομικής… ορθότητας, οι συνταξιούχοι αντιμετωπίζονται σαν… δαπάνη. Απολαμβάνουν πόρους από τους εν ενεργεία (ασφαλιστικές εισφορές, έστω και εάν οι ίδιοι πλήρωσαν για τις συντάξεις τους και έτσι απήλαυσε τα γηρατειά της η προηγούμενη γενιά), οι αποδοχές τους επιδοτούνται από τον προϋπολογισμό (φορολογούμενους). Λες και δεν μετέχουν στην οικονομική ζωή και η αύξηση του ΑΕΠ.
Από την άλλη, τα πιο δυναμικά στρώματα, η λεγόμενη μεσαία επιχειρηματική τάξη (σ.σ. η οποία φορολογείται με βάση το επάγγελμα) και οι Νέοι φαίνεται να επιλέγουν τη αποχή, πιθανότατα μην εντοπίζοντας κάποια συνεκτική πολιτική για την οικονομική ανέλιξή τους και την προοπτική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου