Ο γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας μιλώντας στο 50ό Φεστιβάλ της ΚΝΕ στην Πολίχνη αναφέρθηκε στα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης με σκληρά λόγια. Οπως είπε, «οι διεργασίες που παρακολουθούμε αυτές τις μέρες στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ μπορούν να συγκριθούν μόνο με... τα ριάλιτι κακής ποιότητας, που μέχρι κι αυτά μπορεί να έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Ενα μάτσο αρχηγίσκοι, που τσακώνονται για την καρέκλα, μακριά από τα λαϊκά προβλήματα, και πολύ περισσότεροι “αυλικοί”, που σήμερα είναι με τον έναν και αύριο προσκολλώνται στον άλλον, αλλά βέβαια όταν χρειαστεί όλοι αυτοί είναι διαθέσιμοι για να ψηφίσουν αντιλαϊκά μέτρα και συμφωνίες». Κατεδαφιστική κριτική. Εχει δίκιο; Σε κάποιο βαθμό. Κυρίως για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Πράγματι, αυτό που παρακολουθούμε στον ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει ριάλιτι και μάλιστα κακής ποιότητας. Σκηνοθέτες, πρωταγωνιστές και κομπάρσοι έχουν επιδοθεί σ’ έναν αγώνα ανθρωποφαγίας με τελικό στόχο μια καρέκλα εξουσίας. Μετέρχονται όλα τα μέσα αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Υπάρχει όμως μια σημαντική διαφορά: οι θεατές των ριάλιτι διασκεδάζουν με αυτά που βλέπουν, οι θεατές του δράματος ή, για να ακριβολογούμε, της επιθεώρησης χαμηλού επιπέδου που παίζεται στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είτε είναι φίλοι του είτε είναι ουδέτεροι, εξοργίζονται με την κατάσταση που επικρατεί και σύντομα, αν δεν βρεθεί μια λύση στοιχειωδώς αξιόπιστη, θα εγκαταλείψουν την αίθουσα αποδοκιμάζοντας τους πάντες.
Για την ώρα τέτοια φαινόμενα δεν έχουμε στο ΠΑΣΟΚ. Η φράση του κ. Κουτσούμπα για «ένα μάτσο αρχηγίσκους» στο ΠΑΣΟΚ παραπέμπει και αδικεί τους έξι υποψηφίους. Είναι υποψήφιοι(ες) για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ και η λέξη αρχηγίσκοι τούς υποτιμά, είναι προσβλητική. Μέχρι σήμερα οι αντιπαραθέσεις κρατιούνται σ’ ένα επίπεδο. Εχουμε κι εδώ αιχμές, κόντρες, δηλητηριώδη σχόλια, αλλά δεν έχουν ξεπεράσει τα όρια, δεν έχουν προκαλέσει τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, δεν έχουν δώσει τροφή για τα μέσα ενημέρωσης και ειδικότερα για τις εκπομπές γενικού περιεχομένου, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ που είναι ο βασικός τροφοδότης των παραπολιτικών στηλών και του μεγάλου καφενείου του διαδικτύου. Και τα κόμματα τύπου ριάλιτι και οι αρχηγίσκοι που τσακώνονται για τις καρέκλες, κατά την περιγραφή του κ. Κουτσούμπα, έχουν ένα ελαφρυντικό. Τα πάντα στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ γίνονται σε δημόσια θέα και ο αρχηγός εκλέγεται από ένα ευρύ σώμα μελών και φίλων. Είναι όλα ανοιχτά. Τίποτα δεν μένει κρυφό. Ο,τι συμβαίνει στις συνεδριάσεις των καθοδηγητικών οργάνων όπου δεν έχουν πρόσβαση οι δημοσιογράφοι, μαθαίνεται γιατί τα στελέχη μιλούν. Αλλοτε για να ενημερώσουν, άλλοτε για να πλήξουν τους εσωκομματικούς αντιπάλους τους, άλλοτε για να παραπλανήσουν.
Τέτοιο κίνδυνο δεν διατρέχει το ΚΚΕ. Το συνέδριό του, που είναι κλειστό στα μέσα ενημέρωσης, εκλέγει την Κεντρική Επιτροπή και αυτή εκλέγει το Πολιτικό Γραφείο και τον γενικό γραμματέα. Η διαφωνία επιτρέπεται αλλά μένει εντός των τειχών. Η δημοσιοποίησή της συνεπάγεται διαγραφή. Αυτό προβλέπει ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός. Μία φορά το συνέδριο του ΚΚΕ ήταν ανοιχτό στα μέσα ενημέρωσης. Ποτέ στο παρελθόν δεν είχαμε κάτι ανάλογο και σίγουρα ποτέ στο μέλλον δεν θα έχουμε. Μιλάω για το 13ο Συνέδριο το 1991 που έφερε τη διάσπαση. Τότε η σύγκρουση ανάμεσα στις δύο ισοδύναμες φράξιες ήταν μετωπική. Τότε υπήρξαν περιστατικά παρόμοια με αυτά που βλέπουμε κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ και δευτερευόντως στο ΠΑΣΟΚ. Ανάρμοστη ρητορική, πυώδεις ρεκλάμες, θορυβώδεις χυδαιότητες, χουλιγκανισμοί και μέσα στην αίθουσα και έξω απ’ αυτήν. Πραγματικός εμφύλιος. Αυτά κατεγράφησαν από τους παριστάμενους δημοσιογράφους και μεταδόθηκαν. Η εικόνα δεν ήταν καθόλου καλή για το αρχαιότερο κόμμα. Επαθαν, έμαθαν, δεν θα το επαναλάβουν. Πάντως αν τα άλλα κόμματα λειτουργούσαν όπως το ΚΚΕ, θα είχε καταργηθεί το πολιτικό ρεπορτάζ.
Τάσος Παππάς
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου