ΣΥΡΙΖΑ: Απολαμβάνοντας την απόλυτη αυτοκαταστροφή - Ανάλυση του Γιάννη Λούλη Ο γνωστός επικοινωνιολόγος και συγγραφέας, Γιάννης Λούλης, αναλύει στο iEidiseis τους λόγους για τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε σήμερα εδώ που έφτασε.

(ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ/EUROKINISSI

 

 


Την ώρα που γράφονται και ακούγονται διάφορα γύρω από τις δραματικές εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ και τους λόγους για τους οποίους το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έφτασε εδώ που έφτασε, ο Γιάννης Λούλης θέτει το «σημείο μηδέν» στο 2019 και συγκεκριμένα στην επόμενη μέρα των εκλογών της 7ης Ιουλίου.

Αυτό ήταν το «κεντρικό σημείο της κατρακύλας» σύμφωνα με τον έμπειρο επικοινωνιολόγο και συγγραφέα, ο οποίος σημειώνει στο iEidiseis για τον ΣΥΡΙΖΑ: «Δεν έχει να δώσει τίποτα το ουσιαστικό, πέρα από το ότι τρώει τις σάρκες του».

 

Αναλυτικά:

«Το τι συμβαίνει σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν χρειάζεται κάποια περίπλοκη ανάλυση. Τα πράγματα χτίστηκαν σταδιακά και, προς το τέλος, με μεγάλη ταχύτητα.


Διότι η κατρακύλα απέκτησε απότομη δυναμική.

Το τι συνέβη είναι αντικείμενο βιβλίου, είτε ενός πολύ σύντομου άρθρου, όπως το «παρών».


Τα πολλά λόγια δεν έχουν νόημα εκεί που το όποιο νόημα φυγαδεύτηκε.

Αν πάντως θέλουμε να είμαστε λιτοί, τότε ένα είναι το κεντρικό σημείο της κατρακύλας: Το 2019. Το τι συνέβη την επόμενη.

Το πρόβλημα δεν ήταν η εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς το κόμμα πέτυχε ένα αξιοπρεπές 31,53%, χάνοντας μόνο 3,93%.


Εδώ ήταν το κομβικό σταυροδρόμι του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και η μεγάλη ευκαιρία του να ανανεωθεί, με νέο φρέσκο πολιτικό προσωπικό περί τον αρχηγό και νέες ιδέες.

Αφήνοντας πίσω του δυσβάσταχτα αριστερόστροφα δογματικά και ρυτιδιασμένα φορτία ιδεών και στελεχών.

Και την ίδια ώρα προσελκύοντας αξιόλογα φρέσκα πρόσωπα του χώρου της Κεντροαριστεράς.

Να το πούμε απλά;

 

Το ζητούμενο ήταν να κλείσει η πόρτα σε δογματικούς, αλλά και σε ακραίους, τύπου Πολάκη και πολλούς άλλους.

Τι έγινε απ’ όλα αυτά;

Τίποτα!
 


Απολύτως τίποτα!

Και εάν αυτά δεν έφθαναν, ο Τσίπρας σήκωσε τα χέρια και παραιτήθηκε μετά την ήττα του.

Χωρίς όμως και να έμαθε κάτι βαθύτερο!

Και ακολούθησαν όσα ακολούθησαν.


Ήρθε μετά η φάση Κασσελάκη με κάτι φρέσκο, αλλά ανεπαρκές, συν ένα κόμμα που έτρωγε τις σάρκες του.

Με εμπάθεια που πλημμύριζε τον εσωτερικό του κόσμο.

Υπήρχε μήπως κάτι – κάπου – ουσιαστικό και φρέσκο;

Τίποτα απολύτως!

Εκτός από μια ανθρωποφαγία, ασυνάρτητη και εσωστρεφή.

Ενώ ο Τσίπρας στην «απ’ έξω» μοιάζει να μην έχει πλέον τίποτα να δώσει, όταν πήγε κάπου κάπως να εμπλακεί στα εσωτερικά του κόμματος του.

Χωρίς πια σπινθήρες, ένας κύκλος, λοιπόν, κλείνει στον ΣΥΡΙΖΑ.

Καθώς δεν έχει να δώσει τίποτα το ουσιαστικό, πέρα από το ότι τρώει τις σάρκες του.

Άλλωστε αυτό μοιάζει να είναι το μόνο που όντως απολαμβάνει!»