Τα γενέθλια της ΝΔ και τα ηχηρά μηνύματα από δύο μεγάλες απουσίες Ο «αποχαιρετισμός» του Κυριάκου Μητσοτάκη.

EUROKINISSI / ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ

 


Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
 


Το πήρε το μήνυμα ο Κυριάκος Μητσοτάκης, καθώς οι απόντες ήταν περισσότεροι από τους παρόντες , στο «street party» που οργάνωσε για τα 50 χρόνια από την ίδρυση της ΝΔ. Και ας ήταν μόνο δύο.

Ο ένας , είναι ο φυσικός εκπρόσωπος του Καραμανλισμού και ο μακροβιότερος επικεφαλής του κόμματος. Στον άλλο οφείλει την υπουργοποίηση του και την ανέλιξη στην ηγεσία της ΝΔ.


Και οι δυο είναι πλέον ,επισήμως, απέναντί του. Θα μπορούσε να το παραβλέψει - ο ένας μάλιστα δεν είναι καν βουλευτής- αν η απουσία τους δεν είχε αναγνώσιμο περιεχόμενο.

Δεν είναι «μόνοι», όπως επιχείρησε να παρουσιάσει η προπαγάνδα του Νεομητσοτακισμού. Είναι πρόσωπα αναφοράς , από έναν μεγάλο αριθμό βουλευτών - που ήδη κινούνται έξω από τις γραμμές του «λόχου». 
 


Δεν θα τον ανατρέψουν. Αλλά ήδη του έχουν διαμηνύσει κάποια πράγματα , που αλλάζουν τη σχέση του με την Κοινοβουλευτική Ομάδα και κατ' επέκταση με το κόμμα και την παράταξη.

Πρώτο: Η εποχή της κυριαρχίας του παρήλθε και οι Σκέρτσοι του περιβάλλοντός του καλό είναι να μην επιχειρήσουν άλλη φορά τη χειραγώγησή τους.


Δεύτερο: Η επιλογή για την προεδρία της Δημοκρατίας , δεν νοείται να γίνει αποκλειστικά με τα δικά του κριτήρια – και συμφέροντα- αλλά τους πέφτει λόγος. Κατά τον ίδιο τρόπο έπεφτε και στον ίδιο, όταν δεν
δέχθηκε την επιλογή του Προκόπη Παυλοπούλου.

Τρίτο: Μετά την ραγδαία απονομιμοποίησή του στην κοινωνία -όπως δηλώθηκε με το 28% στις ευρωεκλογές και συνεχίζεται δημοσκοπικά- καλό θα είναι να εγκαταλείψει τη σκέψη ότι μπορεί να ηγηθεί της ΝΔ,
για την «τρίτη κυβερνητική θητεία» που ανέφερε.

Στο πεδίο των συμβολισμών, εορτασμός της 50ης επετείου στη ΝΔ , χωρίς τον Καραμανλή και τον Σαμαρά ήταν κέλυφος χωρίς περιεχόμενο.


Η πισώπλατη απόπειρα του Κυριάκου Μητσοτάκη να εμφανιστεί ως συλλέκτης εκλογικών τροπαίων, απέναντι στις δικές τους ήττες , παραβλέπει κάτι: Χωρίς τη συμβολή τους - δεν μπορούσε να κερδίσει κανέναν.

Ειδικά ο Καραμανλής δεν του δημιούργησε το παραμικρό πρόβλημα, ακόμη και εκεί που θα μπορούσε να τον κάνει να μην έχει ύπνο.

Στο πεδίο της πολιτικής, μπορεί να μη είναι σε θέση να τον αντιμετωπίσει ως Πρωθυπουργό η διαλυμένη αντιπολίτευση, αποδοκιμάζεται όμως από δύο θεματοφύλακες όσων κληροδότησε ο ιδρυτής και οι
«πατέρες» κόμματος, σε συγκεκριμένους άξονες:

- Την ιδεολογική ταυτότητα , τα ελληνοτουρκικά, την κοινωνική πολιτική, την υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος, την περιχαράκωση της πολιτικής


- Στις επιθέσεις άλωσής της από τις εξουσίες του χρήματος και των ΜΜΕ

- Τη χρήστη διακυβέρνηση , το πολιτικό ήθος και τη θεσμική προσήλωση, τη διαχειριστική διαφάνεια και το σεβασμό της πεμπτουσίας του Συντάγματος.

Σε όλα αυτά , με την απουσία των δυο πρώην Πρωθυπουργών και αρχηγών της ο Κυριάκος Μητσοτάκης έμεινε ακάλυπτος. Οι πρώην αποτυχημένοι σημιτικοί και ακροδεξιοί που τον περιβάλουν, απλώς αναδεικνύουν την ιστορική γύμνια του.


Φάνηκε να το συνειδητοποιεί , με τη συντονισμένη προσπάθεια …σεμνότητας σε ένα άρθρο, μια τηλεοπτική συνέντευξη και την ομιλία του. Για να καλύψει την τοξική ουσία της πολιτικής του, προσέφυγε σε απολογισμούς «επιτυχίας», δίκην πέπλων συγκάλυψης όσων του καταλογίζουν, ως αρνητικά πεπραγμένα και άδηλες προθέσεις εντός και εκτός της χώρας.

Ωστόσο η εικόνα μιλούσε μόνη της. Η εμφάνισή του στο κεφαλόσκαλο της Ρηγίλλης, χωρίς ούτε καν νύξη ότι θα ηγηθεί ο ίδιος της ΝΔ στις επόμενες εκλογές, ήταν αποχαιρετισμός.