Κερδισμένοι και χαμένοι σε μια χώρα διαλυμένη...

 

Τα γεγονότα στη μαρτυρική Συρία κύλησαν τόσο γρήγορα, ώστε ακόμα και οι πιο έμπειροι Αραβολόγοι αναλυτές μοιάζουν να έχουν πάθει βέρτιγκο: ποιος θα το ’λεγε αλήθεια ότι ένα σκληροτράχηλο καθεστώς σαν αυτό της Δαμασκού, που όχι απλά επέζησε αλλά μέχρι πρότινος έδειχνε να έχει υπερισχύσει κατά κράτος στον 13χρονο εμφύλιο πόλεμο, θα κατέρρεε μέσα σε λίγες μέρες υπό την πίεση μερικών χιλιάδων καλά εξοπλισμένων και οργανωμένων από την Αγκυρα ισλαμιστών ανταρτών; Κι όμως, αυτό ακριβώς συνέβη...

Και τώρα ο αδιάλλακτος δικτάτορας Ασαντ βρέθηκε από τη μια μέρα στην άλλη να μαθαίνει ρωσικά στη Μόσχα.

Ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από αυτές τις καταιγιστικές εξελίξεις; Οπως θα διαβάσετε και στο πολυσέλιδο αφιέρωμά μας, παρά τον θρίαμβο των ισλαμιστών και του πάτρωνά τους, Ερντογάν, η επόμενη μέρα στη Συρία παραμένει εξαιρετικά θολή. Και οι σημερινοί νικητές μπορεί μεσοπρόθεσμα να αποδειχτούν χαμένοι.

Αλλωστε είναι φανερό ότι πίσω από τον «φερετζέ» των εντυπωσιακών πολεμικών ειδήσεων κρύβονται πιθανότατα βαθύτερα γεωπολιτικά παζάρια και εξυφαίνονται «ντιλ» μεταξύ των Μεγάλων, που δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί.

Σε κάθε περίπτωση, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ερντογάν είναι ο μεγάλος κερδισμένος. Αν μάλιστα πετύχει, μέσα από κάποιο υπόγειο ντιλ με τον επερχόμενο Τραμπ και/ή τον λυκοσύμμαχό του Πούτιν, να καταπιεί με τους αντάρτες ή τον τακτικό στρατό του και την άλλη μισή Συρία, αυτή που τώρα μόνο κατ’ όνομα ελέγχεται από τους Κούρδους του Συριακού Δημοκρατικού Στρατού, τότε το νεο-οθωμανικό όραμά του θα έχει σε μεγάλο βαθμό εκπληρωθεί και ο ίδιος θα μπορέσει επιτέλους να αναμετρηθεί στα ίσια με το φάντασμα του Κεμάλ.

Εξίσου βέβαιο είναι όμως πως το Ιράν και η λιβανέζικη «θυγατρική» του, η Χεζμπολάχ, αλλά και η Ρωσία, είναι μέχρι τούδε οι μεγαλύτεροι χαμένοι. Τεχεράνη και Μόσχα ξόδεψαν τεράστιους πόρους και ενέργεια για να κρατήσουν όρθιο τον Ασαντ, μια γεωπολιτική επένδυση που τώρα μοιάζει οριστικά χαμένη. Ειδικά για τον Λίβανο και τη Χεζμπολάχ η απώλεια των χερσαίων οδών ανεφοδιασμού από το Ιράν ίσως αποτελέσει θανατική καταδίκη.

Αλλά ας μη βιαζόμαστε. Ζούμε στην Ελλάδα, μια ανάσα από τις φλόγες, οπότε καλά θα κάνουν οι κυβερνώντες μας να μη δείχνουν τόσο ενθουσιασμό για την πτώση του «βαρβαρικού καθεστώτος» και την επέλαση των δήθεν «μετριοπαθών» τζιχαντιστών, την ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες Σύροι χριστιανοί και μέλη άλλων εθνο-θρησκευτικών μειονοτήτων δεν ξέρουν κυριολεκτικά τι τους ξημερώνει...

Εφ.Συν