Ήταν 8 Ιανουαρίου του 1935, γύρω στις τρεις τα ξημερώματα και πέπλα της νύχτας είχαν απλωθεί για τα καλά πάνω από τα σπίτια στο Τούπελο του Μισισίπι.
Στην μικρή και άχρωμη επαρχιακή κωμόπολη του Νότου δεν κυκλοφορούσε ψυχή τέτοια ώρα και τίποτε δεν έμοιαζε να διαταράζει την ησυχία των κατοίκων της, που κοιμόντουσαν.
Μόνο που σε ένα φτωχικό σπίτι οι κραυγές μια γυναίκας δεν έλεγαν να σταματήσουν εδώ και πολλή ώρα αφού η αλήθεια ήταν ότι η Γκλάντις Πρίσλεϊ πόναγε πολύ.
Έπαιρνε ανάσες, έσπρωχνε και ούρλιαζε, όπως η συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών αυτού του πλανήτη, όταν έρχεται η στιγμή να γεννήσουν το παιδί τους.
Πέντε λεπτά μετά τις τέσσερις και μισή το πρωί η Γκλάντις λυτρώθηκε και ήταν τότε που ακούστηκε για πρώτη φορά η στριγκιά φωνή και το κλάμα του μικρού Έλβις, μέσα στο δωμάτιο της κατοικίας Πρίσλεϊ.
Η μητέρα του κυοφορούσε δίδυμα αλλά το κλάμα του δίδυμου αδερφού του, δεν έμελλε να ακουστεί ποτέ αφού γεννήθηκε νεκρός.
Η μοίρα επέλεξε να ζήσει μόνο το μωρό που θα γινόταν σε λίγες δεκαετίες ο «βασιλιάς» της ροκ, με το λίκνισμα που τρέλαινε τα κορίτσια.
Τα πρώτα χρόνια
ΚλείσιμοΟ μικρός μεγαλώνει σε ένα υπέρ-προστατευτικό περιβάλλον, αφού η μητέρα του τον λάτρευε παθολογικά και σχεδόν δεν τον άφηνε λεπτό μόνο του.
Έχει κλείσει τα δέκα του χρόνια όταν αποκτά την πρώτη του κιθάρα ενώ πέντε χρόνια μετά, έφηβος πια μετακομίζει οικογενειακά σε μια φτωχογειτονιά στο Μέμφις του Τενεσί.
Σε αυτή την πόλη θα έρθει πολύ κοντά με τα μπλουζ και την γκόσπελ μουσική πηγαίνοντας στις «συνάξεις» του Θεού όπου ακούει φωνές που τον συναρπάζουν.
Τελειώνοντας το λύκειο το 1953 αρχίζει να ασχολείται με διάφορες δουλειές του ποδαριού, όπως το να οδηγεί φορτηγό ή να εργάζεται σε συνεργείο αυτοκινήτων για να βγάλει τα πρώτα του λεφτά.
Αυτές οι δουλειές θα κρατήσουν μέχρι τις 18 Ιουλίου του 1953, όταν ο 18χρονος Έλβις πληρώνει τρία δολάρια και είκοσι πέντε λεπτά για να ηχογραφήσει στα στούντιο της Sun Records δύο τραγούδια που ήθελε να κάνει δώρο στην μητέρα του.
Στις αρχές Ιανουαρίου του 1954 θα επιστρέψει πάλι, για να ηχογραφήσει άλλα δύο τραγούδια και εκείνη την σημαδιακή μέρα ο ημέρα ο μεγάλος Σαμ Φίλιπς ιδιοκτήτης της Sun, προσέχει για πρώτη φορά την φωνή του Έλβις.
Ήταν ένας λευκός που τραγουδούσε με μαύρο συναίσθημα κάτι που διαπίστωσαν όλοι όταν κυκλοφόρησε το «That’s all right», ένα τραγούδι που ξεφεύγει από γρήγορα από τα στενά όρια του Μέμφις.
Η συνέχεια θα είναι αρκούντως εντυπωσιακή.
Με το «Good rock in tonight» η φήμη του εξαπλώνεται, ενώ δυο χρόνια αργότερα η τηλεόραση θα τον χρίσει απόλυτο είδωλο.
Τρελαμένες μαθήτριες εκστασιάζονται βλέποντας τον γοητευτικό νεαρό να λικνίζει τους γοφούς του στην σκηνή και κλαίνε όταν τραγουδάει με την βαθιά φωνή του, λυπημένες μπαλάντες.
Πάρα πολλές έχουν κυριολεκτικά οργασμό, απλά όταν κερδίζουν για ένα δευτερόλεπτο το βλέμμα του γοητευτικού νεαρού.
Η επιστροφή και το Λας Βέγκας
Η φήμη του εξαπλώνεται αστραπιαία και η Sun Records αποδεικνύεται πολύ μικρή για να τον κρατήσει στο δυναμικό της.
Ο Σαμ Φίλιπς θα λάβει 35.000 δολάρια για να τον αφήσει ελεύθερο να υπογράψει στην πολυεθνική RCA, χρήματα που πληρώνει ο «συνταγματάρχης» Τομ Πάρκερ, ο άνθρωπος που αναλαμβάνει μάνατζερ του Έλβις.
Τα επόμενα χρόνια, ο Πρίσλεϊ χρίζεται σούπερ σταρ και θα παίξει σε πολλές ταινίες για όλη την οικογένεια, βάζοντας σε δεύτερο ρόλο την μουσική του πορεία.
Το 1968, μαγνητοσκοπήθηκε η συναυλία «68 Comeback Special» που προβλήθηκε από το NBC στις 3 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους, καθηλώνοντας το κοινό των ΗΠΑ μπροστά στις τηλεοράσεις του.
Όπως είπαν οι κριτικοί ήταν μια παράσταση συναισθηματικού μεγαλείου που έφερε τον Έλβις πίσω στις μουσικές του ρίζες, πίσω στα νέγρικα στέκια του Μέμφις, εκεί όπου οι μαύροι έπαιζαν τα μπλουζ και οι λευκοί δεν πήγαιναν ποτέ.
Ο γάμος του με την Πρισίλα Μπολιέ θα ξεκινήσει όμορφα και θα χαρίσει στον βασιλιά της ροκ την μοναχοκόρη του Λίζα-Μαρί, όμως δεν έμελλε να κρατήσει πολύ.
Το ίδιο θα συμβεί και με την μουσική του διαδρομή .
Όταν το «Suspicious minds» κυκλοφορεί το 1969 καρφώνεται στο Νο 1των charts, αποδεικνύοντας ότι ο «βασιλιάς» επέστρεψε στον θρόνο του.
Μόνο που αυτό το «επέστρεψε» θα κρατήσει μόλις δύο χρόνια αφού στην δεκαετία του ’70, ο Έλβις θα μεταλλαχτεί σε κάτι άλλο, ένα πλάσμα εξαρτημένο από τα χάπια, που είναι αρρωστοφοβικό.
Κάνει χρήση ναρκωτικών, παίρνει βάρος και πλέον τραγουδάει για σιτεμένες κυρίες στα καζίνο του Λας Βέγκας, φορώντας φανταχτερά κουστούμια με στρας.
Το τέλος θα έρθει στις 16 Αυγούστου του 1977 στην περίφημη Graceland, όταν η τελευταία του αγάπη, η Τζίντζερ Όλντεν που τον έψαχνε, βρίσκει νεκρό στο πάτωμα, το πάλαι ποτέ γοητευτικό αγόρι που τρέλαινε τα κοριτσάκια.
Ήταν μόλις 42 ετών…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου