Δίστομο, Χάγη, Ελλάδα;

Του Νίκου Κωτσικόπουλου

Η ετυμηγορία του Δικαστηρίου της Χάγης σε βάρος των θυμάτων του Διστόμου, έχει μία
γνωστή, πλην πολύ ενδιαφέρουσα διάσταση για την Ελλάδα. Ουσιαστικά η απόφαση λέει,
ότι τα δικαστήρια μίας τρίτης χώρας (της Ιταλίας εν προκειμένω), δεν μπορούν να εκδίδουν
αποφάσεις κατάσχεσης δημόσιας περιουσίας άλλης χώρας, (της Γερμανίας), βάσει των
όσων ισχύουν στο Διεθνές Δίκαιο....

Αυτό ήταν άλλωστε το επιχείρημα της Γερμανίας, στη Χάγη. Και ήταν γνωστό και περίπου
αναμενόμενο, αν και η ελληνική πλευρά δικαίως υποστήριζε, ότι αυτό δεν μπορεί να
ισχύει όταν μιλάμε για μαζικά εγκλήματα αντίθετα προς κάθε έννοια σεβασμού των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων…

Η Χάγη έμεινε στους τύπους. Μένει να μελετήσουν σοβαρά οι Έλληνες νομικοί, αν αυτό
το επιχείρημα είναι ισχυρό και για την Ελλάδα, όσον αφορά την δημόσια περιουσία της.
Με άλλα λόγια, μετά την πρώτη δανειακή σύμβαση που υπέγραψε ο Παπακωνσταντίνου
(και ενώ αναμένουμε και μία ακόμα…), η ελληνική δημόσια περιουσία εξακολουθεί να
απολαμβάνει της ίδιας προστασίας, ανεξάρτητα από υπογραφές δανειακών συμβάσεων,
σε περίπτωση που εκδοθεί εκτός Ελλάδος απόφαση για κατασχέσεις; Τι θα γίνει αν δεν
πληρώσουμε κάποια δόση των δανείων που –υποτίθεται- «μας σώζουν;»

Και ας μην ξεχνάμε κάτι άλλο: το Δίστομο έφτασε στη Χάγη μέσω Ιταλίας, επειδή το
υπουργείο Δικαιοσύνης στην Ελλάδα, δεν επέτρεψε την εκτέλεση των δικαστικών
αποφάσεων κατά της Γερμανίας.