Η ΣΙΩΠΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΧΡΥΣΟΣ

Διατυπώνει τον προβληματισμό του…Σε στενό κύκλο. Δεν διατυπώνει επισήμως τις απόψεις του, διότι πρώτον θα μπορούσε κάτω από έναν παντελώς μιντιακο διαστρεβλωτικό φακό, να παρερμηνευτούν οι δηλώσεις του, διότι θα μπορούσαν να εκθλιφθούν ως υπονόμευση Σαμαρά, διότι, διότι, διότι…
Η σιωπή δεν παραμορφώνει; Δεν διαιωνίζει το στυλ του Καραμανλή, με το οποίο σκόπιμα διαστρέβλωσαν τον χαρακτήρα, την δουλειά του, τους στόχους του; Δηλαδή είναι καλύτερα να σκέφτονται ορισμένοι, ότι αφήνει τα πάντα να γίνουν μπάχαλο για να επιστρέψει ως…σωτήρας (πληθαίνουν τα σχετικά δημοσιεύματα και οι αναρτήσεις τελευταία). Πόσο πείθει τον καθένα, ότι δεν θέλει να επιστρέψει στην ενεργό πολιτική (διότι αυτό που κάνει σήμερα κάθε άλλο παρά συμμετοχή στα κοινά νοείται). Γιατί θα πρέπει όσοι θέλουν έναν λαλίστατο Καραμανλή, να θέλουν και την πτώση Σαμαρά; Δεν θα ήταν όμως βάλσαμο ένας επιθετικός Καραμανλής αυτή την εποχή. Επιθετικός για την εποχή που κυβέρνησε, επιθετικός για τα ξένα συμφέροντα, επιθετικός για το ότι το ΔΝΤ επιθυμεί να κάνει ολική αφαίμαξη σε έναν ταλαιπωρημένο λαό…Το πλέον θλιβερό της υποθέσεως, είναι ότι δυστυχώς υπάρχουν ακόμη ορισμένοι που θεωρούν ότι η σιωπή Καραμανλή είναι χρυσός…Για ποιον;