Η κατάσταση στη χώρα έχει πιάσει «κόκκινο», όχι μόνον γιατί οι πολίτες, πλέον, δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε όλα αυτά τα επώδυνα
μέτρα, αλλά κυρίως γιατί έχει επέλθει κόπωση. Κόπωση στην κοινωνία, στην κυβέρνηση από μία μονοδιάστατη πολιτική σε επανάληψη χωρίς κανένα εθνικό σχέδιο και προοπτική αλλαγής.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, επικεφαλής μεγάλου κρατικού οργανισμού που υπό την πίεση των ημερών ξέσπασε «Δεν βγάζει πουθενά αυτή η πολιτική. Με το χακί δεν έρχεται ανάπτυξη και βέβαια στην ερώτηση αν βλέπει νέα μέτρα η απάντηση είναι αφοπλιστική «έτσι όπως πάει η κατάσταση τον Απρίλιο θα αναγκαστούμε να πάρουμε νέα μέτρα. Μόνο που αυτό θα γίνει από την αίθουσα του Ελευθέριος Βενιζέλος».
Μειώσεις μισθών, μειώσεις συντάξεων, αυξήσεις φόρων, αποτελούν έναν μονόδρομο που οδηγεί σε... γκρεμό. Η απεικόνιση εσόδων και δημοσιονομικής προσαρμογής από μέτρα ύψους 13,5 ή 15,5 δισ. ευρώ που στην καλύτερη περίπτωση θα δώσουν καθαρό αποτέλεσμα 2 δισ. ευρώ, δείχνουν τη λάθος «συνταγή». Αυτό το γνωρίζει καλά ο Πρωθυπουργός, άλλωστε ήταν από τους πρώτους που μίλησαν για λάθος συνταγή, το θέμα είναι πότε θα πει το όχι στις παράλογες απαιτήσεις της τρόικας.
Το ερώτημα που θα πρέπει να απαντήσουν οι τρείς αρχηγοί της συγκυβέρνησης είναι: γιατί όλες αυτές οι θυσίες;
Οι δανειστές θέλουν με την εσωτερική υποτίμηση να εξορθολογίσουν το σύστημα και όχι να φέρουν δημοσιονομικό αποτέλεσμα, να απαλλάξουν τον προϋπολογισμό από μεγάλες δαπάνες. Δεν τους ενδιαφέρει η ανάκαμψη της οικονομίας, δεν στοχεύουν στην δημιουργία πλούτου που θα διανεμηθεί στην κοινωνία αλλά στα έσοδα που θα εξυπηρετούν τα δάνεια.
Πέρα από το Μνημόνιο... Ένα Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης
Δυστυχώς η συζήτηση για την κρίση περιορίζεται στα κρατικά ελλείμματα και στην τραπεζική σταθερότητα, αλλά η πραγματική οικονομία δεν είναι στο επίκεντρο της συζήτησης. Η ελληνική οικονομία για να σταθεί στα πόδια της πρέπει να στηριχθούν οι Ελληνικές επιχειρήσεις, οι οποίες έχουν αφεθεί στο έλεος της κρίσης με τα λουκέτα να πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο.
Χρειάζεται μια «ανακεφαλαιοποίηση» και των ελληνικών επιχειρήσεων για κρατήσουν τις θέσεις εργασίας, να κρατήσουν ζωντανές τις «οφειλές» στο κράτος και στις τράπεζες, να διατηρήσουν την «αιμοδυναμική» σταθερότητα τους ασθενούς που υποβάλλεται σε βαριά εγχείρηση «ανοιχτής καρδιάς». Διαφορετικά υπάρχει ο κίνδυνος να γίνει αυτό που λέμε «η εγχείρηση πέτυχε ο ασθενής απεβίωσε».
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αδυναμία της κυβέρνησης να δώσει ανάσα με περισσότερες δόσεις στις ληξιπρόθεσμες οφειλές αλλά και στα κόκκινα δάνεια.
Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας είναι η κοινωνική ειρήνη δυστυχώς η μεγάλη ζημιά που έχει υποστεί η εξωτερική εικόνα της Ελλάδας δεν έχει ξεπεραστεί. Αυτό συνήθως παίρνει χρόνο για να γίνει. Πρέπει από την Ελλάδα να έρχονται μόνο θετικές ειδήσεις για να μπορέσει ο κόσμος να ξεπεράσει και την αρνητική ειδησεογραφία, που τρία χρόνια τώρα αντιμετωπίζει συνεχώς. Οι εικόνες των απεργιών, οι επιστρατεύσεις και οι ουρές ανέργων και νεόπτωχων σε συσσίτια δεν είναι οι καλύτερες για τους ξένους επενδυτές.
Η τακτική της πυγμής είναι υψηλού ρίσκου και προκαλεί αβεβαιότητες για την κυβερνητική σταθερότητα που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάκαμψη.
Δεν μπορούμε να ζητάμε από τις ελληνικές επιχειρήσεις να ανταγωνίζονται τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές ελεύθερα, αλλά την ίδια στιγμή τα παραδοσιακά εργαλεία, με τα οποία μπορούσε μια ασθενέστερη οικονομία να επικρατήσει ή να κλείσει την ψαλίδα με τις άλλες –με δασμούς, τις επιδοτήσεις, δανεισμός , αλλά και τις υποτιμήσεις- να είναι κλειδωμένα.
Γι' αυτό κι οι επιχειρήσεις δυσκολεύονται αυτή τη στιγμή, ενώ η κατάσταση επιβαρύνεται και από την έλλειψη τραπεζικού δανεισμού. Οι ελληνικές επιχειρήσεις έχουν δείξει αξιοθαύμαστη ανθεκτικότητα και είναι αμφίβολο αν σε άλλα μέρη της Ευρώπης θα έδειχναν οι επιχειρήσεις ανάλογη ανθεκτικότητα.
Οι εικόνες κατοχής που εκτυλίχθηκαν σήμερα έξω από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης , όπου έγινε διανομή οπωρολαχανικών με τους πολίτες που έχουν ανάγκη να συνωστίζονται στην προσπάθεια τους να πάρουν σακούλες με τρόφιμα, αποτυπώνει την κοινωνική εξαθλίωση που βρίσκεται η χώρα.
Οι πολιτικοί αρχηγοί της συγκυβέρνησης , λοιπόν, πρέπει να βρουν λύσεις για τα πραγματικά προβλήματα της οικονομίας και όχι μόνο να αντιμετωπίζουν τα συμπτώματα της ακολουθούμενης πολίτικής που επιβάλουν οι δανειστές.
Με το χακί δεν έρχεται ανάπτυξη και με την «πυγμή» δεν γεμίζουν τα στομάχια των ανέργων. Χρειάζεται ένα εθνικό σχέδιο που θα αντιμετωπίζει τα προβλήματα της Ελληνικής οικονομίας.
Για να κινητοποιηθούν οι Έλληνες πολίτες και να συμμετέχουν στην προσπάθεια δημιουργίας ενός μοντέρνου κράτους και μιας βιώσιμης οικονομίας, είναι ανάγκη να καταρτιστεί ένα «εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης» που θα θέτει ρεαλιστικούς στόχους για την ανάπτυξη της χώρας. NEWPOST
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου