Χαμένη προεδρία για την Ευρώπη και την Ελλάδα...

Είναι δυστύχημα για τη χώρα ότι η ελληνική προεδρία, την οποία μάλιστα διαδέχεται η ιταλική προεδρία, δεν δημιουργεί προϋποθέσεις για ένα μέτωπο του ευρωπαϊκού Νότου, αλλά...
αναπαράγει το στερεότυπο του "πτωχού εταίρου".

Με κυρίαρχο σλόγκαν "Λιγότερη εθνική κυριαρχία για πιο αποτελεσματική Ευρώπη" οι κυρίαρχες ευρωπαϊκές ελίτ επιδιώκουν, υπό τη γερμανική καθοδήγηση, να προωθήσουν, αρχής γενομένης από αυτό το εξάμηνο, ρυθμίσεις όπως η τραπεζική ένωση, που θα θέτουν υπό τη σιδηρά νεοφιλελεύθερη εποπτεία τις κυβερνήσεις και τους λαούς. Πρόκειται για μια "διαφορά με θεμελιώδεις επιπτώσεις", όπως παραδέχεται ο Ευρωπαίος αρχιτραπεζίτης Μάριο Ντράγκι. Εξηγεί ότι είναι αναγκαία η επιβολή "υγιών δημοσιονομικών πολιτικών", δηλαδή η επέκταση της δημοσιονομικής πειθαρχίας σε όλα τα κράτη - μέλη, που ισοδυναμεί με τον έλεγχο των εθνικών προϋπολογισμών από υπερεθνικά μη νομιμοποιημένα δημοκρατικά όργανα. Οι κυρίαρχες ευρωπαϊκές ελίτ δεν διανοούνται ότι μπορεί να υπάρξει λύση στο ευρωπαϊκό αδιέξοδο πέρα από τη λιτότητα.

Σ' αυτή την κρίσιμη συγκυρία, η ελληνική προεδρία στην Ε.Ε., η προεδρία μιας χώρας που επελέγη προ τετραετίας ως πειραματόζωο για τις πολιτικές ακραίας λιτότητας, θα μπορούσε να αποδειχθεί ευκαιρία ώστε στον ευρωπαϊκό δημόσιο χώρο να αμφισβητηθούν τα ιερά και τα όσια του επιθετικού ευρωπαϊκού κεφαλαίου και να συζητηθούν εναλλακτικά σχέδια για να γυρίσει η Ευρώπη στην ανάπτυξη με δικαιοσύνη. Δεν παραγνωρίζουμε τον συσχετισμό δύναμης, ούτε το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα με μεγάλα προβλήματα και εξαρτήσεις. Ο δρόμος, όμως, για να λυθούν τα προβλήματά της περνά μέσα από την επιδίωξη ενός νέου ρόλου, με πολιτική αξιοπρέπεια στον ευρωπαϊκό χώρο, καθώς και μέσα από τη διαμόρφωση εθνικών - κοινωνικών συμμαχιών για την ανατροπή του ευρωπαϊκού νεοφιλελεύθερου μοντέλου.

Ο ρόλος του "καλού μαθητή", του "κατά φαντασίαν θεραπευμένου ασθενή", όπως σαρκαστικά σχολιάζουν την ελληνική κυβέρνηση οι μεγάλες ευρωπαϊκές εφημερίδες, δεν οδηγεί τη χώρα σε διέξοδο. Την εγκλωβίζει πιο ασφυκτικά στους μηχανισμούς της γερμανικής Ευρώπης, τη βουλιάζει σε ακόμη μεγαλύτερα χρέη, μεταβάλλοντάς τη σε μεταμοντέρνα - μετακρατική εκδοχή αποικίας, σε αποικία χρέους.

Είναι δυστύχημα για τη χώρα ότι η ελληνική προεδρία, την οποία μάλιστα διαδέχεται η ιταλική προεδρία, δεν δημιουργεί προϋποθέσεις για ένα μέτωπο του ευρωπαϊκού Νότου, αλλά αναπαράγει το στερεότυπο του "πτωχού εταίρου", δηλαδή της πρόσδεσης στον Αυτοκράτορα, με την ψευδαίσθηση ότι θα κερδίσει κάποια ψίχουλα. Πρόκειται για μια αντίληψη έξω από τη δυναμική των ευρωπαϊκών εξελίξεων, που κουρελιάζει τη χώρα, μετατρέποντάς τη σε ικέτη, χωρίς αποτελέσματα. Πρόκειται, στην καλύτερη εκδοχή, για προεδρία δημοσίων σχέσεων του Σαμαρά, ο οποίος αναζητεί έξωθεν από μηχανής θεό για να περιορίσει το εύρος της εκλογικής του ήττας. Με μοναδική ελπίδα νέο δάνειο με νέο, σκληρότερο Μνημόνιο, όπως του παραγγέλλουν οι Ευρωπαίοι πάτρωνές του.

Με τέτοιες επιλογές είναι εξηγήσιμο γιατί ο Σαμαράς μεθόδευσε την αναβολή ελεύσεως της ευρωπαϊκής εξεταστικής επιτροπής για την τρόικα. Έχει, άλλωστε, know how κουκουλώματος σκανδάλων! Θέλει να αποφύγει τον καταλογισμό πολιτικών ευθυνών, ώστε να συνεχίσει την ίδια πορεία. Θα διαψευστεί συντόμως, στην πρώτη ευκαιρία που ο λαός θα διεκδικήσει να βγει στο προσκήνιο...

avgi.gr