Βύρων Νικολαΐδης: Εφικτός ο στόχος!
Τη δυνατότητα για δημιουργία ακόμη και 500.000 νέων θέσεων εργασίας μέσα στην επόμενη δεκαετία (2016-2025) μπορεί να...πετύχει μία σειρά από δράσεις που να ωθήσουν τους Έλληνες νέους και τους ανέργους να ασχοληθούν με την πληροφορική και ειδικά με τον προγραμματισμό.
Αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει μελέτη που εκπονήθηκε με πρωτοβουλία του Προέδρου του Συμβουλίου Ευρωπαϊκών Επαγγελματιών Ενώσεων Πληροφορικής (CEPIS) κου Βύρωνα Νικολαΐδη και την υποστήριξη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, του ALBA Graduate Business School at the American College of Greece και της HePIS.
Όπως επισημάνθηκε κατά τη διάρκεια της σχετικής παρουσίασης, οι πιο πρόσφατες έρευνες για την ΕΕ δείχνουν ότι υπάρχει έλλειμμα σε ανθρώπους με δεξιότητες στο χώρο της πληροφορικής και ιδίως σε προγραμματιστές. Τελευταία στοιχεία της εταιρείας Empirica εκτιμούν ότι το 2015 οι θέσεις εργασίας που δεν καλύπτονται ανέρχονται σε 337.000 και το 2020 θα φθάσουν στις 825.000, ενώ στην Ελλάδα εκτιμάται ότι υπάρχει ένα έλλειμμα της τάξεως των 1300 εργαζομένων με συγκεκριμένες ψηφιακές δεξιότητες.
Σύμφωνα με τη μελέτη, οι κενές θέσεις εργασίας που ήδη, υπάρχουν και θα αυξηθούν σημαντικά μέσα στα επόμενα χρόνια στην Ευρώπη για θέσεις πληροφορικής και ευρύτερα ψηφιακές δεξιότητες (ή e-skills, όπως συχνά αναφέρονται), θα μπορούσαν να καλυφθούν από νέους εργαζόμενους που διαμένουν στην Ελλάδα:
• είτε μέσω της ίδρυσης στην Ελλάδα υποκαταστημάτων ευρωπαϊκών επιχειρήσεων, όπως το παράδειγμα μεγάλων πολυεθνικών που ιδρύουν κέντρα τεχνολογικής υποστήριξης στην Ελλάδα (π.χ. Accenture)
• είτε μέσω παροχής υπηρεσιών πληροφορικής και ανάπτυξης εφαρμογών από ελληνικές εταιρίες σε ξένες, με βάση το μοντέλο του outsourcing
• είτε μέσω εργασίας από απόσταση, ιδιαίτερα στο χώρο της ανάπτυξης εφαρμογών, όπου το νέο αυτό μοντέλο απασχόλησης αρχίζει να καθιερώνεται με συστηματικό τρόπο (π.χ. upwork.com)
Όπως επισημάνθηκε αρκετές φορές η Ελλάδα διαθέτει μία μεγάλη δεξαμενή ανέργων (ποσοστό 25%) από τους οποίους, περίπου 650.000, είναι νέοι ηλικίας κάτω των 35 ετών (ποσοστό 50%), οι οποίοι θα μπορούσαν να ενθαρρυνθούν να στραφούν προς την απόκτηση ψηφιακών δεξιότητων με έμφαση στον προγραμματισμό. Δεξιότητα που μπορεί να αποκτηθεί σε διάστημα ακόμη και ενός χρόνου. Επιπλέον, θέτοντας έναν τέτοιο εθνικό στόχο, θα μπορούσε η μεγάλη πλειοψηφία όσων φοιτούν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (68.345 νέοι εισαχθέντες στην τριτοβάθμια εκπαίδευση το 2015-16) να αναπτύσσει τις σχετικές δεξιότητες, ώστε να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του νέου ψηφιακού περιβάλλοντος.
Σύμφωνα με τη μελέτη, η ανάπτυξη των ψηφιακών δεξιοτήτων στους νέους ξεκινά από την εκμάθηση του προγραμματισμού, ως πρακτικό εφόδιο με υψηλή ζήτηση στην αγορά εργασίας, αλλά και ως βασική γνώση που αποτελεί θεμέλιο για την καινοτομία, την επιχειρηματική αντίληψη και την επικοινωνία στο σύγχρονο ψηφιακό περιβάλλον.
Άλλωστε, σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη τον Ιούλιο 2015 (δύο εβδομάδες μετά την επιβολή των capital controls) μεταξύ 33 επιχειρήσεων στον κλάδο πληροφορικής και παρουσιάζεται στην ίδια μελέτη, το 51% των επιχειρήσεων δηλώνει μεγάλη έως πολύ μεγάλη δυσκολία στο να βρει άτομα να καλύψει θέσεις προγραμματιστών, ενώ στην ίδια έρευνα προκύπτει ότι οι μισθοί των προγραμματιστών είναι υψηλότεροι από αυτούς των άλλων θέσεων με αντίστοιχη προϋπηρεσία ή πεδίο ευθύνης.
Συνεπώς, όπως επισημάνθηκε κατά τη διάρκεια της παρουσίασης, η ανάπτυξη των ψηφιακών δεξιοτήτων στους νέους και η εκμάθηση του προγραμματισμού, όχι μόνο θα συμβάλλει σε μία εθνική στρατηγική δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας που θα καλύψουν το χάσμα που δημιουργείται σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά και θα βοηθήσει να ξεπεραστεί το παράδοξο που βιώνουμε σήμερα στη χώρα: να υπάρχει ταυτόχρονα μεγάλη ανεργία και έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού, ειδικά με γνώσεις και δεξιότητες στις Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών (ΤΠΕ). Επιπλέον, η παρουσία πολλών προγραμματιστών στην αγορά θα λειτουργήσει ως μαγνήτης για άμεσες ξένες επενδύσεις σε κέντρα ανάπτυξης λογισμικού.
Όσον αφορά το τι χρειάζεται να γίνει, τονίσθηκε ότι οι δράσεις που απαιτούνται για την ανάπτυξη των γνώσεων και ψηφιακών δεξιοτήτων με στόχο την κάλυψη των κενών θέσεων εργασίας, δεν βασίζονται τόσο σε οικονομικούς πόρους, όσο σε παρεμβάσεις στο χώρο της εκπαίδευσης και της αγοράς εργασίας, στην ενημέρωση των νέων και στην καλλιέργεια του κατάλληλου κλίματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου