Αύριο στην Μπρατισλάβα θα δούμε αν οι ηγέτες των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου θα δοκιμάσουν να κάνουν πράξη όσα συμφώνησαν στη συνάντησή τους στην Αθήνα. Αυτή η σύναξη, που είχε λιπόσαρκη κάλυψη από τα πλουραλιστικά και...ακριβοδίκαια εγχώρια μέσα ενημέρωσης, συνεχίζει να απασχολεί τα διεθνή δίκτυα.
Για άλλους ήταν το εναρκτήριο βήμα συνεννόησης ώστε να διαμορφωθεί ένα μέτωπο κατά της λιτότητας, για άλλους ήταν μια προειδοποιητική βολή κατά της Γερμανίας, ενώ κάποιοι την είδαν ως μια απόπειρα του Αλ. Τσίπρα να εξασφαλίσει συμμαχίες εν όψει της δεύτερης αξιολόγησης.
Πάντως ό,τι κι αν ισχύει (μπορεί να έχουν βάση και οι τρεις εκδοχές) το θέμα δεν πέρασε στο ντούκου. Σύμφωνα με την Corriere della Sera, ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Ματέο Ρέντσι είπε ότι «τώρα είμαστε πολλοί και μπορούμε να φέρουμε αναστάτωση, πλέον γινόμαστε κίνημα και η Ιταλία παίζει κεντρικό ρόλο». Γερμανικά μέσα ενημέρωσης εκτίμησαν ότι η συνάντηση της Αθήνας είναι μια απειλή για τη Μέρκελ και στάθηκαν στις δηλώσεις του Ρέντσι και στις παρεμβάσεις του Ολάντ.
Οι Financial Times σημείωσαν ότι «η μίνι σύνοδος ήταν ένα διπλωματικό κέντρισμα στο μάτι για τη Γερμανία». Για τον πρώην πρωθυπουργό της Ιταλίας Μάριο Πρόντι (αυτός που οδήγησε στην κυβέρνηση την πληθυντική Κεντροαριστερά με την επωνυμία Ελιά -εγχείρημα που επιχειρούν ανεπιτυχώς να αντιγράψουν στην Ελλάδα οι ομόδοξοί του) «αυτή η συνάντηση έπρεπε να είχε γίνει εδώ και χρόνια» και την είχε ανάγκη η Ευρώπη, η οποία κινείται «μεταξύ των βρετανικών πονηριών και της γερμανικής μυωπίας» (άρθρο στην Il Messaggero).
Στο κλίμα αυτό ήρθε να προστεθεί η ομιλία του Ευρωπαίου κεντρικού τραπεζίτη Μάριο Ντράγκι, ο οποίος μίλησε περίπου σαν μπολσεβίκος ή σαν Βαρουφάκης -πρόκειται ασφαλώς για σκόπιμη υπερβολή. Μίλησε πάντως… σαν κεϊνσιανιστής, αλλά για τον νεοφιλελευθερισμό και ο κεϊνσιανισμός είναι εξίσου επικίνδυνος με τον μπολσεβικισμό.
Είπε, λοιπόν, ο κ. Ντράγκι ότι αυξάνεται η απογοήτευση των Ευρωπαίων για το όραμα της ευρωπαϊκής ενοποίησης, ότι πρέπει να αφιερώσουμε περισσότερη προσοχή στις αναδιανεμητικές πτυχές της ενοποίησης και ιδιαίτερα σε κείνους τους ανθρώπους που έχουν πληρώσει το υψηλότερο τίμημα, ότι η Ευρώπη πρέπει να αποκτήσει κοινωνικό ρόλο και να αφουγκραστεί τα αιτήματα αυτών που μένουν πίσω.
Είναι όλα αυτά εξτρεμιστικά, ριζοσπαστικά και πολύ αριστερά; Φυσικά και δεν είναι για τους περισσότερους. Είναι απλώς λογικά.
Ομως για τον Β. Σόιμπλε και τον πιστό ακόλουθό του Γ. Ντάισελμπλουμ είναι εξωφρενικά. Ο πρώτος βγάζει σπυράκια όταν ακούει για αναδιανεμητικές πολιτικές ώστε να ενισχυθούν όσοι μένουν πίσω, γι’ αυτό και το βιτριολικό σχόλιό του για τη συνάντηση των Αθηνών και τους Σοσιαλιστές, ενώ ο δεύτερος εξέφρασε τη θλίψη του επειδή η λέξη λιτότητα έχει πολιτικοποιηθεί (άραγε θέλει και τις λέει ή του ξεφεύγουν αυτές οι παχυλές ανοησίες;).
Και μόλις χθες ο Γιούνκερ ζήτησε «ευρηματική ευελιξία στην εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας». Δεν ξέρω αν όλοι αυτοί είναι ειλικρινείς. Πάντως η σημερινή γερμανική ηγεσία δεν καταλαβαίνει από εκκλήσεις. Μόνο αν βρεθεί απέναντι σε οργανωμένη, επιθετική και αποφασισμένη αντίδραση, μπορεί να καταλάβει...
Τάσος Παππάς, efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου