Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Να βγουν οι πολίτες από το λήθαργο και να πάρουν το μέλλον τους στα χέρια τους, επιβάλλοντας - με την ισχύ της παρουσίας τους στο προσκήνιο και της ψήφου τους - πολιτική αλλαγή.
Κατάρες. Για τον πλανήτη ο πόλεμος στην Ουκρανία που ξέσπασε τον Φεβρουάριο με την εισβολή της Ρωσίας. Για την κοινοτική Ευρώπη το σκάνδαλο της διαφθοράς στο Κοινοβούλιο - και όχι μόνο- που μόλις τώρα αρχίζει.
Για την Ελλάδα το σκάνδαλο των υποκλοπών του Μητσοτάκη, που κυβερνούσε ακούγοντας τα μυστικά των άλλων.
Ο καταραμένος χρόνος 2022 φεύγει αφήνοντας στη χώρα τα σημάδια από τη διακυβέρνηση ενός κληρονόμου, που βρέθηκε απρόβλεπτα στην ηγεσία του κόμματός του. Πήρε την κυβέρνηση συμμαχώντας με «διαβόλους» και την παραδίνει σημαδεμένη: σκάνδαλα, κακοδιαχείριση, διεύρυνση της φτώχειας, διάλυση του κοινωνικού κράτους και των θεσμών, αυταρχισμός.
Πλέον και το άγος των παρακολουθήσεων που τον βαρύνει προσωπικά, καθώς δεν μεσολαβεί υπουργός στη διαχείριση της ΕΥΠ. Την αξιοποίησε από την πρώτη στιγμή, σαν το μακρύ χέρι του για να διασφάλιση την επικράτησής του- με το φόβο των αμνών που «επισυνδέθηκαν».
Ο απερχόμενος χρόνος συνδέθηκε με την απερχόμενη κυβέρνηση με δραματικό τρόπο, σε όλο το φάσμα της ζωής των Ελλήνων.
Στα Ελληνοτουρκικά στρώνεται ο δρόμος των υποχωρήσεων στο Αιγαίο. Στην Ευρώπη και τον πλανήτη διασύρεται με τις παραβιάσει του κράτους δίκαιου.
Στην Οικονομία οργανώθηκε η πιο ανάλγητη αναδιανομή εισοδήματος με την πιο βίαιη εκποίηση της δημόσιας περιουσίας.
Στην ασφάλεια το αίσθημα του κίνδυνου από το ασύδοτο έγκλημα , εξαπλώνεται.
Στο δημόσιο βίο η εξαχρείωση γίνεται επίσημη πολιτική , με την υποταγή στην εξουσία του χρήματος και των ΜΜΕ. Στη θεσμική τάξη, κλιμακώνεται η διολίσθηση στο βούρκο και η επί κατάλυση που κοινοβουλίου, ως πεδίου ελέγχου της κυβέρνησης...
Τίποτε δεν είναι όπως το υποσχέθηκε ο Μητσοτάκης προκειμένου να γίνει Πρωθυπουργός. Και τίποτε δεν ισχύει, όπως το παρουσιάζει τώρα που απέρχεται.
Πίσω από την επικοινωνιακή κρούστα της «επιτυχίας»-για την οποία διεκδικεί ανανέωση της θητείας του- υπάρχει η πραγματική Ελλάδα, με την ευημερία των λίγων και η υποβάθμιση της ζωής των πολλών.
Η ακρίβεια τροφοδοτείται εσωτερικά από την κυβερνητική ανοχή στην αισχροκέρδεια. Η λεηλασία του δημοσίου πλούτου από τις «γαλάζιες ακρίδες» και τον κύκλο των κυβερνητικών εκλεκτών της διαπλοκής.
Η προκλητική αλαζονεία στην άσκηση εξουσίας, η καταδολίευση του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος και των θεσμών, η αποσάθρωση της Δικαιοσύνης, η διάλυση της δημόσιας Παιδείας, Πρόνοιας και της Ασφάλισης.
Όσα προβάλλονται ως επιτεύγματα προόδου, κρύβουν την κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων, τη συρρίκνωση της μεσαίας τάξης υπέρ των ισχυρών της αγοράς, η παράδοση των δημοσίων αγαθών στη βουλιμία ιδιωτικών συμφερόντων χωρίς φραγμούς.
Όταν θα φεύγει ο Μητσοτάκης η επόμενη κυβέρνηση δεν θα βρει ούτε τα πόμολα, αλλά θα βρει σωρούς από κόπρους του Αυγείου. Η ανομία αφήνει πίσω σκελετούς που ήδη τρίζουν σε ντουλάπια .
Το 2022 σημαδεύτηκε αρνητικά για την Ελλάδα με τις πρωτιές της, που επιχωματώθηκαν από εξαγορασμένα ΜΜΕ: πχ στα θύματα από τον COVID και τις μεταλλάξεις του ή την ενημέρωση με την χειρότερη κατάταξη όλων των εποχών και τις περισσότερες διεθνείς έρευνα σε βάρος που μαρτυρούν Ορμπανοποίηση.
Δυο μεγάλα σκάνδαλα διαφθοράς αμνηστευθήκαν προκλητικά. Στη Νοβάρτις , με αντιστροφή των ρόλων : οι κατηγορούμενοι έγιναν οι εισαγγελίες και τιμητές οι ερευνώμενοι. Δικάζονται όσοι εκπροσωπούσαν το νόμο και τη Δικαιοσύνη, όχι οι ύποπτοι και υπόλογοι.
Στη Ζήμενς η αναδρομική απαλλαγή όσων είχαν ήδη καταδικαστεί, κατατάσσει τη χώρα στις χειρότερες του πλανήτη σε θέματα κάθαρσης δια της Δικαιοσύνης και προστασίας του δημοσίου συμφέροντος .
Ένα άλλο μεγάλο σκάνδαλο ηθικής, πολιτικής, αλλά και ποινικής τάξης , όπως είναι οι υποκλοπές, μένει ακόμη ανεξερεύνητο. Με νομοθετικά δεσμά, διοικητική αυθαιρεσία κυβερνητικές παρεμβάσεις, στης Βουλή και τη Δικαιοσύνη και επίκληση «απορρήτου», σε μια πρωτοφανή προσπάθεια ελέγχου από φιλοκυβερνητικούς μηχανισμούς και στις τρεις εξουσίες – Εκτελεστική, Δικαστική και Κοινοβουλευτική.
Ο στόχος είναι να δημιουργηθεί δίχτυ προστασίας γύρω από τον υπεύθυνο, πολιτικά, ηθικά και ποινικά.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο μεγάλος αρνητικός πρωταγωνιστής του έτους. Μετατρέπει διαρκώς το κράτος σε τσιφλίκι του, τις υπηρεσίες του δημοσίου τομέα σε υποχείριό του, το δημόσιο χρήμα σε δώρα προς ημέτερους, την κοινή περιουσία των Ελλήνων σε είδος προς διανομή σε αεριτζήδες.
Κοινωνικά αγαθά δεκαετιών, όπως είναι η κατοικία, η εκπαίδευση, η περίθαλψη, η ενέργεια, η ύδρευση και η εργασιακή προστασία δέχθηκαν ακόμη περισσότερα πλήγματα το 2022.
Συρρικνώθηκαν και το περιεχόμενο τους μετατράπηκε σε εμπορεύσιμο είδος από κυκλώματα ιδιωτών που εμφανίζονται ως «επενδυτές» και φορείς προόδου. Εξασφαλίζοντας προστασία και ενίσχυση– με τους φόρους των πολιτών- από τους κρατικούς ανταγωνιστές τους, που ωθούνται στη χρεωκοπία και την περιθωριοποίηση. Για να καταλήξουν ως εύκολη λεία, πάλι στους ιδιώτες.
Ίσως τα μεγαλύτερα θύματα του έτους είναι η αλήθεια και η πολιτική. Ποτέ άλλοτε το ψέμα δεν ήταν τόσο προκλητικά ενσωματωμένο στο δημόσιο λόγο του συστήματος που κυβερνάει. Ποτέ άλλοτε Πρωθυπουργός δεν είχε την παραπληροφόρηση βασικό υλικό της ρητορείας του. Αντιστρέφοντας τα πράγματα και εμφανίζοντας με κυνισμό ως παράδεισο, τις εστίες κόλασης για μεγάλα τμήματα του πληθυσμού που δημιουργεί με τις επιλογές του και ως «πρόοδο» την ασυδοσία των μεγάλων συμφερόντων.
Αλλά και ποτέ ως τώρα η πολιτική δεν είχε υποκατασταθεί πλήρως από την επικοινωνία. Υπό την μπαγκέτα ακριβοπληρωμένων ειδικών του πολιτικού μάρκετινγκ και έναν στρατό επικοινωνιολόγων, διαφημιστών, δημοσκόπων και δημοσιογράφων να εκτελεί τις συνταγές της φαιάς προπαγάνδας ,με τις οποίες δρα, στο δημόσιο χώρο ,το σύστημα Μητσοτάκη.
Η κατάρα του 2022 επεκτάθηκε και στην απάθεια που ακινητοποιεί την κοινωνία μπροστά στο δράμα των ευπαθών ομάδων της, το έγκλημα του ξεπουλήματος της περιουσίας της και τον κυνισμό κατάλυσης δημοκρατικών κατακτήσεων.
Παρά τις αποσπασματικές αντιδράσεις, με κάποιες ελπιδοφόρες συγκεντρώσεις και επιμέρους απεργιακές κινητοποιήσεις, το κοινωνικό σώμα παραμένει αδρανές και φοβισμένο απέναντι τη λαίλαπα που μαστίζει. Η επιβληθείσα ακινησία της πανδημίας , δίνει τη θέση της στην ακατανόητη αφασία των προσώπων και των ομάδων, ακόμη και όταν πλήττονται ευθέως από την κυβερνητική πολιτική.
Το αγωνιστικό φρόνημα παραμένει είδος σε έλλειψη, η αντίσταση στη αστυνομική βία, στις αντιδημοκρατικές πρακτικές και κοινωνική εγκατάλειψη κινείται με χαμηλές πτήσεις και η αντίδραση στην υπονόμευση του μέλλοντος των νέων – στο οποίο έχουν δικαίωμα μόνο οι έχοντες και κατέχοντες- μένει βουβή, εκδηλώνεται σποραδικά.
Δεν υπάρχουν φαινόμενα μαζικής κινητοποίησης για την αλλαγή φοράς των πραγμάτων. Αν πρέπει να ευχηθούμε κάτι για το 2023 είναι ακριβώς αυτό: να βγουν οι πολίτες από το λήθαργο και να πάρουν το μέλλον τους στα χέρια τους, επιβάλλοντας -με την ισχύ της παρουσίας τους στο προσκήνιο και της ψήφου τους -πολιτική αλλαγή. Μόνο έτσι θα είναι πραγματικά σωτήριο έτος και « χρονιά του δράκου»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου