Ποιος γράφει τις ανοησίες που υπογράφει ο Μητσοτάκης;

Κάθε Κυριακή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναρτά στο Facebook, σε συνέχειες, το έργο του «Πώς είναι η ζωή στον Παράδεισο».


Εσχάτως ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιστρέφει στις μέρες της Κινέζικης Επανάστασης και εκδίδει… εφημερίδα τοίχου: Κάθε Κυριακή αναρτά στο Facebook, σε συνέχειες, το έργο του «Πώς είναι η ζωή στον Παράδεισο».


Την Κυριακή των Χριστουγέννων αυτός που του γράφει τι έκανε και το υπογράφει για τους Λωτοφάγους, τον εμφανίζει να λέει πράγματα που δείχνουν πόσο άσχετος είναι με τηνπραγματικότητα.




Π.χ.: «Ελπίζω η σημερινή γιορτή να σας βρίσκει με υγεία και χαρά μαζί με τους αγαπημένους σας».

Προφανώς οι κανονικοί άνθρωποι που γνωρίζει είναι οι κομπάρσοι που συναντά …τυχαία στις περιοδείες του. Δεν ξέρει ότι υπάρχουν άνθρωποι στα νοσοκομεία, άστεγοι, άνεργοι και χωρίς τον ήλιο μοίρα…

Αυτή τη φορά, αντί για τον εβδομαδιαίο απολογισμό του, ανάρτησε σκηνές από τον ιδιωτικό βίο του και …προτάσεις για βιβλία.


Για το δεύτερο, καλό είναι ένας πρωθυπουργός να συστήνει βιβλία και για τις επιλογές του ουδέν σχόλιο..

Αλλά για το πρώτο παραμένει αδιόρθωτος. Όταν κρεμάς στα μανταλάκια τα οικογενειακά σου, δεν μπορείς να διαμαρτύρεσαι μετά επειδή τα σχολιάζουν οι άλλοι.

Ποιον ενδιαφέρει το «όμορφο πράσινο βελούδινο φόρεμα που φορούσε στα πρώτα της Χριστούγεννα» η κόρη του Σοφία, όταν «ήμασταν οι τρεις μας, νιόπαντροι ουσιαστικά με τη Μαρέβα και επιλέξαμε να γιορτάσουμε μόνοι μας»;


Δεδομένου, μάλιστα, ότι στα «πρώτα τους Χριστούγεννα» τα παιδιά του ήταν μεταξύ 4 και 6 μηνών, η κοκεταρία τους δεν έχει σημασία.

Πάλι καλά που δεν επανέλαβε όσα έλεγε, το 2015, στην Τατιάνα Στεφανίδου για τη σχέση του με τη σύζυγό του ή τις συμβουλές γάμου που δίνει έκτοτε.

Τα έχουμε αποστηθίσει μαζί με τα γενέθλια, τις γιορτές, τις εγγραφές σε πανεπιστήμια και τις αποφοιτήσεις των παιδιών.


Ουδείς άλλος πρωθυπουργός δεν μας μιλούσε τόσο τακτικά – και επιλεκτικά βέβαια – για τη σύζυγό του, τα παιδιά του, τις ασχολίες τους και τα μεταξύ τους αισθήματα.

Ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς, ο Καραμανλής, ο Τσίπρας, όταν ήθελαν να ευχηθούν στα μέλη της οικογένειάς τους, το έκαναν δια ζώσης, έπαιρναν τηλέφωνο, έστελναν e-mail ή κάρτα. Πάντως, δεν το έκαναν με …αναρτήσεις για να μάθουν όλοι τι εύχεται στο «Μαρεβάκι» κλπ.

Καλές οι αμερικανιές και το πολιτικό μάρκετινγκ, αλλά ας του πει κάποιος ότι σε αυτή τη χώρα, επί των ημερών του, αυξήθηκαν οι άνθρωποι που έχουν πολύ σοβαρότερα πράγματα να σκεφθούν.

Πάντως, μια αυτογνωσία την έχει, αφού λέει «σε όσους από εσάς φτάσατε μέχρι το τέλος, σας ευχαριστώ». Δεν πρέπει να είναι και πολλοί!

Ωστόσο, δεν έχει πολλή λογική να γράφεις «είτε διαβάζετε είτε όχι αυτές τις γραμμές, σας εύχομαι…». Πώς εύχεσαι, σε δεύτερο πρόσωπο, σε κάποιον που δεν σε διαβάζει;

Επιπλέον, δεν μπορείς να εύχεσαι ναγιορτάζουν οι άνθρωποι με «γλυκές αναμνήσεις». Το παρελθόν είναι αυτό που είναι για τον καθέναν, δεν επηρεάζεται από ευχές.

Εκτός αν είσαι Μητσοτάκης και στο προσαρμόζουν ανάλογα οι επικοινωνιολόγοι σου για ψηφαλάκια…

Γ. Λ.