Η γνωστή ηθοποιός είχε χτυπηθεί από Αλτσχάιμερ! ∆εν είχε αναμνήσεις από το χειροκρότημα που τη συντρόφευε για πολλές δεκαετίες
Το φευγιό της σπουδαίας Άννας Παναγιωτοπούλου το Μεγάλο Σάββατο (συνήθως λένε πως όσοι φεύγουν αυτή τη ημέρα από τη ζωή πηγαίνουν και κάθονται δίπλα στον Χριστό, αδέκαστοι) σκόρπισε θλίψη όχι μόνο στον καλλιτεχνικό κόσμο, αλλά και στους θαυμαστές της.
Αυτό όμως που ελάχιστοι γνωρίζουν (εκτός από τους συναδέλφους της) και που αποκαλύπτει σήμερα η «Espresso» είναι το βουβό δράμα που βίωνε τα τελευταία δύο χρόνια η ηθοποιός, μια και ήταν βυθισμένη στο «σκοτάδι», χωρίς να θυμάται τις ένδοξες στιγμές που έζησε στην τηλεόραση και στο σανίδι, χωρίς να μπορεί να φέρει στον νου της το θερμό και ζεστό χειροκρότημα όλων εκείνων που τη θαύμασαν και τη λάτρεψαν.
Τα τελευταία δύο χρόνια λοιπόν η Αννα Παναγιωτοπούλου ήταν καθηλωμένη στο σπίτι της, «τσακισμένη» από το Αλτσχάιμερ, τη «νόσο του αιώνα»! Αυτή ήταν η αιτία που είχε εξαφανιστεί από όλους και όλα… Αγαπητή σε όλους τους συναδέλφους της, τα τελευταία χρόνια της ζωής της η θρυλική «μαντάμ Σουσού» ζούσε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, με το σοβαρό πρόβλημα υγείας να την έχει καταβάλει… Ο χαμός της βύθισε στη θλίψη όλους εκείνους που συνεργάστηκαν μαζί της, όλους εκείνους που είχαν την τύχη να ζήσουν το αστείρευτο υποκριτικό της ταλέντο!
Η φινέτσα της ως «μαντάμ Σουσού», το μοναδικό της ταμπεραμέντο στο θρυλικό θεατρικό της δεκαετίας του 1990 «Εκτο πάτωμα», οι δεκάδες ρόλοι σε τηλεόραση, θέατρο και κινηματογράφο αναμφισβήτητα αποτελούν μια διαχρονική σφραγίδα για τη μοναδική ηθοποιό, η οποία κυριάρχησε από τις αρχές της δεκαετίας του 1970.
Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, ο χαμός της Αννας Παναγιωτοπούλου βρίσκει συγκλονισμένη τη θρυλική «Μπεμπέκα» από τις «Τρεις Χάριτες». Η Αννα Κυριακού με δυσκολία μίλησε στην «Espresso», μη μπορώντας να συγκρατήσει τα δάκρυά της: «Έφυγε το πουλάκι μου… Πέταξε ψηλά. Είμαι τόσο πολύ στεναχωρημένη που δεν είμαι σε θέση να αρθρώσω ούτε λέξη για αυτή την απώλεια. Θέλω μόνο ο Θεός να την έχει κοντά του».
Η Αννα Παναγιωτοπούλου για όλους εμάς ήταν ανοιχτό βιβλίο. Τα πάντα στη ζωή της, όταν ήθελε, τα δημοσιοποιούσε η ίδια. Στις συνεντεύξεις δεν ήταν φειδωλή, αλλά πολύ large, αφού πίστευε ότι το κοινό οφείλει να γνωρίζει τον καλλιτέχνη.
«Ημουν ακόμη μαθήτρια γυμνασίου όταν πήγα στον Κατράκη και του ζήτησα να παρακολουθήσω ως ακροάτρια τα μαθήματά του και να μου πει τη γνώμη του για το αν κάνω για ηθοποιός. Υστερα από λίγο καιρό, αφού αποφάσισε να διακόψει τα μαθήματα δηλώνοντας ότι κανένας δεν ήταν ικανός να προχωρήσει στο επάγγελμα, με έπιασε και μου είπε: “Αν γίνεις ηθοποιός, θα χάσεις πάρα πολλά πράγματα. Αν δεν γίνεις, θα χάσει το θέατρο”. Δεν ξέρω αν θα έχανε το θέατρο, αλλά έκανε λάθος ως προς το πρώτο σκέλος. Κέρδισα πάρα πολλά. Και δεν πέρασα καθόλου δύσκολα. Η μητέρα μου ούτε που ήθελε να ακούσει για δραματική σχολή. Οι γονείς μου ήταν πάρα πολύ της μόρφωσης», έλεγε σε συνέντευξή της στη «Lifo», για να συνεχίσει:
«Εγώ, από την άλλη, ήμουν απολύτως σίγουρη ότι ήταν το μόνο επάγγελμα για το οποίο ήμουν ικανή. Δεν με ενδιέφερε καθόλου να πάω πανεπιστήμιο. Οταν με έστειλαν με το ζόρι στην Ελβετία, γύρισα κρυφά και έδωσα εξετάσεις στο Εθνικό. Εκεί πρωτοσυνάντησα και τον Σταμάτη Φασουλή, με τον οποίο ήμασταν στην ίδια τάξη!».
Τη δεκαετία του 1970 (όπως έλεγε σε όλες τις συνεντεύξεις της), το θέατρο το «σπούδασε» μέσα από την ίδρυση του Ελεύθερου Θεάτρου, εκεί όπου μεγαλούργησε μαζί με άλλους συναδέλφους της. Το 1972, και ενώ ήταν στα πρώτα της βήματα, παντρεύτηκε τον μοναδικό σύζυγο στη ζωή της, αποκτώντας και έναν γιο, τον Δημήτρη.
Οπως η ίδια είχε αποκαλύψει, με τον σύζυγό της είχαν μια πολύ όμορφη και ελεύθερη σχέση, ώσπου το 2014 «έφυγε» εντελώς ξαφνικά από τη ζωή. «Ήταν ο άνθρωπός μου και ήμουν ο άνθρωπός του. Είχαμε μια πολύ καλή, ήσυχη και ελεύθερη σχέση. Δεν είχαμε κοινές παρέες – ο μόνος κοινός άνθρωπος που είχαμε ήταν ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, που ήταν πολύ δικός μου φίλος και έγινε και δικός του μέσω εμού. Από παιδί είχα πολύ φιλική και αγαπησιάρικη σχέση με τον Λουκιανό, και είναι από τους θανάτους που μου στοίχισαν πάρα πολύ. Δίδασκα σε μια σχολή και κάναμε ένα μεγάλο τραπέζι. Το βράδυ που γύρισα, νόμιζα πως δεν ήταν στο σπίτι και ξάπλωσα. Ξυπνάω το πρωί και βλέπω τα πόδια του στον καναπέ, λέω “Τάκη, κάνε μου έναν καφέ”, αλλά εκείνος είχε “φύγει”», εξομολογούνταν στην ίδια μεγάλη συνέντευξη, για να συνεχίσει γυρίζοντας πάλι πίσω στον χρόνο:
«Το ’80, όταν μετονομαστήκαμε σε Ελεύθερη Σκηνή, είχαμε σχετικά μεγαλώσει. Υπήρχε πια παραγωγός και είχαμε χωρίσει τις αρμοδιότητες. Εγινε κατανομή ρόλων, γιατί δεν γινόταν πια να γράφουμε όλοι μαζί – έτσι κι αλλιώς, ποτέ δεν έγραφαν όλοι. Εγώ έγραφα συνήθως με τη Μαριανίνα Κριεζή. Ο Σταμάτης επίσης έγραφε, μετά προστέθηκε κι ο Λαζόπουλος. Το ’85 έκλεισε οριστικά ο κύκλος και, σαν γάμος όπου δεν υπάρχει πια έρωτας, το διαλύσαμε. Αυτό που με ανησύχησε όταν άρχισα να παίζω τη “Μαντάμ Σουσού” ήταν ότι θα με αναγνώριζαν στον δρόμο. Αυτό δεν συνέβη, παρά την τεράστια επιτυχία, γιατί ήμουν τελείως διαφορετική στη ζωή μου. Μόνο από τη φωνή μου μπορούσαν να με αναγνωρίσουν. Η χροιά της φωνής μου είναι δραματική. Η εκφορά είναι που την κάνει κωμική, καθώς τη χρησιμοποιώ ανάλογα στην κωμωδία».
Όταν η ίδια κατά καιρούς αναφερόταν στη θρυλική «Μαντάμ Σουσού» της τηλεόρασης, η συγκίνησή της ήταν μεγάλη, καθώς από εκεί την έμαθε το ευρύ κοινό. Ενα κοινό που διψούσε για κάτι νέο, κάτι μοναδικό και ανυπέρβλητο. Ωστόσο, ο ρόλος που την απογείωσε και την καθιέρωσε στο τηλεοπτικό κοινό της σύγχρονης γενιάς ήταν στις θρυλικές «Τρεις Χάριτες».
«Οι “Τρεις Χάριτες” ήταν επίσης ομαδική δουλειά. Με είχαν ρωτήσει αν θα ήθελα ο τίτλος να είναι “Η Αννα και οι αδελφές της”, και είχα αρνηθεί. Εχω πάρα πολύ αναπτυγμένη την αίσθηση της συλλογικότητας. Μ’ αρέσει και το θεωρώ σωστότερο» είχε δηλώσει κατά το παρελθόν.
Κι αν ως «Μαντάμ Σουσού» η Παναγιωτοπούλου είχε αφήσει τη σφραγίδα της στη μικρή οθόνη, στο «Ντόλτσε Βίτα» ως «Χριστίνα Μαρκάτου», η πλούσια χήρα που ερωτεύεται τον αρραβωνιαστικό (Θανάσης Ευθυμιάδης) της κόρης της και συνάπτει σχέση μαζί του, θα κάνει πάταγο!
Τι παιχνίδια της μοίρας… Η τηλεοπτική της κόρη «Ντορίτα», την οποία υποδυόταν η Κατερίνα Ζιώγου, έφυγε από τη ζωή το 2020, νικημένη από τον καρκίνο. Τώρα, «μαμά» και «κόρη» θα ξανασμίξουν στον Παράδεισο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου