Κρεµόµαστε από τα στικάκια του Μητσοτάκη

Κώστας Βαξεβάνης

Η Ελλάδα κρέµεται από τα στικάκια του Μητσοτάκη. Από όλο αυτό το υλικό που συνέλεξε µέσω ΕΥΠ και Predator ο παρακρατικός µηχανισµός και καθορίζει πλέον την πολιτική συµπεριφορά, την ηθική της πολιτικής και το πού θα καταλήξουµε ως χώρα. Το σκάνδαλο των υποκλοπών αναµφίβολα έχει την παραδοσιακή πλευρά της... αναµενόµενης συγκάλυψης, η οποία εκφράζεται µε όλο το µεγαλείο της διαφθοράς στη ∆ικαιοσύνη. Της ∆ικαιοσύνης που «αναντίλεκτα» (δεν χρειάζονται αποδεικτικά στοιχεία για το συµπέρασµα) αποτελεί τοπική οργάνωση της ΝΔ στη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Σύµφωνα µε την ηγεσία της ∆ικαιοσύνης, το κεφάλι του ψαριού που κολυµπάει µε επιδεξιότητα στα νερά της διαφθοράς της εξουσίας και βροµάει και ζέχνει, δεν υπάρχουν σκάνδαλα στην Ελλάδα παρά µόνο δηµοσιογραφικά µυθεύµατα. ∆εν υπήρξε σκάνδαλο Siemens ούτε Novartis και τώρα υποκλοπών, ενώ δεν υπήρξε και έγκληµα στα Τέµπη, όπως είχε αποφανθεί ο εισαγγελέας οικονοµικού εγκλήµατος και µετρ της αρχειοθέτησης Χρήστος Μπαρδάκης προτού ανοίξει ξανά την υπόθεση ο Ευρωπαίος Εισαγγελέας.

Πέρα λοιπόν από την παραδοσιακή σκανδαλώδη πλευρά της συγκάλυψης του σκανδάλου των υποκλοπών, υπάρχει µια άλλη διάσταση, την οποία είχε εντοπίσει το Documento από το ξεκίνηµα των ερευνών για το Predator. Το Predator όπως και ο πρόγονός του, το Pegasus, αποτελούν πανάκριβα κατασκοπευτικά όπλα τα οποία προµηθεύτηκαν κυβερνήσεις για λόγους που δεν σχετίζονται µε την ασφάλεια αλλά µε τους εκβιασµούς. Πρώην πράκτορες των µυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ, και κυρίως των περίφηµων Unit 8200 και Unit 81, δηµιούργησαν ιδιωτικές κατασκοπευτικές εταιρείες και τις έθεσαν στην υπηρεσία κρατικών µηχανισµών. Το υλικό από αυτές τις επιχειρήσεις ιδιωτικής κατασκοπείας (µε κρατικό χρήµα πάντα) χρησιµοποιήθηκε για να εκβιαστούν οι πολιτικοί αντίπαλοι του «εργοδότη» πολιτικού.

Η χρήση του Predator στην Ελλάδα είχε ακριβώς αυτήν τη λειτουργία. Τον Νοέµβριο του 2022 το Documento δηµοσίευσε τα ονόµατα και τις φωτογραφίες των Ισραηλινών πρακτόρων που έφτασαν στην Ελλάδα και έστησαν το Predator ως υπάλληλοι της εταιρείας Intellexa. Τα ονόµατα αυτά µαζί µε τις καταστάσεις µισθοδοσίας τους τα κατέθεσα επισήµως στην εισαγγελία, αλλά δεν κλήθηκαν ως µάρτυρες ούτε υπήρξε κανένα αίτηµα δικαστικής συνδροµής προς το Ισραήλ για να εξεταστούν αυτοί οι τύποι που φαίνονται ως υπεύθυνοι κατασκοπείας εναντίον του Ελληνα αρχηγού ΓΕΕΘΑ, υπουργών της κυβέρνησης αλλά ακόµη και δικαστικών λειτουργών. «Αναντίλεκτα», η ∆ικαιοσύνη έκανε τα πάντα για να µη βρεθεί άκρη. Κάλεσε η Εισαγγελία Πρωτοδικών ή ο εισαγγελέας του Αρειου Πάγου Αχιλλέας Ζήσης τον υπάλληλο της ιδιωτικής εταιρείας και πρώην πράκτορα του Ισραήλ Ερέζ Οφίρ να καταθέσει τι έκανε µε το Predator στην Ελλάδα; Αν όχι, οι εισαγγελείς έχουν κάνει παράβαση καθήκοντος.

Στην Ελλάδα, προκειµένου να συλλεχθεί άκοπα και αποτελεσµατικά όλο το υλικό των εκβιασµών κυβερνητικών αξιωµατούχων, πολιτικών και δηµοσιογράφων, υπήρξε συνεργασία µε την ΕΥΠ. Το Documento είχε δηµοσιεύσει τη λίστα των προσώπων που ήταν υπό παρακολούθηση από το Predator αλλά και τη λίστα όσων ήταν υπό παρακολούθηση από την ΕΥΠ. Το γεγονός ότι υπήρχαν κοινά πρόσωπα στις δύο λίστες µάς οδήγησε εγκαίρως στο συµπέρασµα ότι υπήρχε παρακρατικός µηχανισµός παρακολούθησης µε δύο βραχίονες: το Predator και την ΕΥΠ. Και αφού υπήρχε συνεργασία και επικεφαλής της ΕΥΠ ήταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός, δεν υπήρχε αµφιβολία για το ποιον εξυπηρετούσε όλο αυτό το σύστηµα.

Οι αποκαλύψεις του Documento, όπως έχει συµβεί αρκετές φορές, επιχειρήθηκε να εµφανιστούν σαν µυθεύµατα και κατασκευές του Documento και αποτέλεσµα «ρυπαρών δικτύων». Την προσπάθεια αυτή δεν την κατέβαλε µόνο η κυβέρνηση αλλά και ο παρακολουθούµενος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης, ο οποίος έφτασε στο σηµείο να πει επισήµως σε συνέντευξη ότι υπάρχουν λίγοι µόνο παρακολουθούµενοι και οι λίστες που δηµοσιεύονται είναι µυθεύµατα. Αλλά και δηµοσιογράφοι, όπως ο Τάσος Τέλλογλου, ο οποίος εµφανιζόταν ως πολέµιος του Predator, µε δηµοσίευµά του σε ισραηλινή εφηµερίδα αποκαλούσε κι αυτός µυθεύµατα τις αποκαλύψεις γράφοντας: «ενώ αυτό το νέο κυριακάτικο τελετουργικό (σ.σ.: των δηµοσιεύσεων) είναι βαρύ σε σεξ, ψέµατα και εκβιασµούς, δεν παρέχει σχεδόν κανένα από τα στοιχεία και τις πηγές που χαρακτήριζαν προηγούµενες ανεξάρτητες έρευνες. Μέχρι στιγµής κανένας δεν έχει επιβεβαιώσει δηµόσια ότι έχει µολυνθεί».

Το Documento συνέχισε τις αποκαλύψεις µε δηµοσίευση ακόµη και του περιεχοµένου των υποκλοπών το οποίο επιβεβαιώθηκε από τους ίδιους τους παρακολουθούµενους που αναγνώριζαν τις συνοµιλίες τους. Σε εµάς ήταν φανερό ότι γύρω από την υπόθεση Predator υπήρχαν αλληλοσυγκρουόµενα συµφέροντα εκτός από θύτες και θύµατα.


Οι λίστες του Documento µε τους παρακολουθούµενους από ΕΥΠ και Predator επιβεβαιώθηκαν από την Α∆ΑΕ και φυσικά κανένας δεν είχε την αξιοπρέπεια να ζητήσει συγγνώµη από τους δηµοσιογράφους του Documento, πράγµα απολύτως αναµενόµενο, αφού όσα διέπραξαν εναντίον της εφηµερίδας δεν ήταν από αστοχία αλλά από σκοπιµότητα.

Ας αφήσουµε όµως το θέµα της επιβεβαίωσης της έρευνάς µας και ας πάµε στην ουσία. ∆εκάδες κρατικοί αξιωµατούχοι, υπουργοί, άνθρωποι που υπηρετούν σε κοµβικές θέσεις του κρατικού µηχανισµού ήταν παρακολουθούµενοι. Ακόµη και όταν ενηµερώθηκαν επισήµως µετά τα δικά µας δηµοσιεύµατα ότι είναι σε παρακολούθηση, ούτε παραιτήθηκαν από τις θέσεις τους ούτε στράφηκαν εναντίον όσων τους παρακολουθούσαν. Αντιθέτως ο (τότε) αρχηγός ΓΕΕΘΑ Κωνσταντίνος Φλώρος ανανέωσε τη θητεία του, ο Κωστής Χατζηδάκης δεν έβγαλε κιχ αλλά αντιθέτως φαίνεται να έλαβε τη διαβεβαίωση από τον Μητσοτάκη ότι θα είναι ο διάδοχός του αν αυτός δραπετεύσει προς την Ευρώπη, ενώ υπήρξαν και αυτοί που απέκρυψαν από την κοινή γνώµη ότι ήταν θύµατα. Ο δε Ν. Ανδρουλάκης, αντί να κάνει µήνυση για την «παράνοµη παρακολούθησή του», έκανε µια µηνυτήρια αναφορά που δεν καθιστούσε αυτούς που τον παρακολουθούσαν µέσω ΕΥΠ ύποπτους και κατηγορούµενους. Οι πιο περίεργες συµπεριφορές δηµιουργήθηκαν γύρω από αυτό που ήταν απλό και θεωρητικά µονοσήµαντο. Τα θύµατα δεν έλεγαν ότι είναι θύµατα.

Τι λέει σήµερα ο Αρειος Πάγος µε την πρωτοφανή ανακοίνωσή του; Οτι πίσω από το Predator δεν υπήρχε κρατική λειτουργία (όχι δεν βρέθηκαν στοιχεία, αλλά δεν υπήρχε), ενώ οι παρακολουθήσεις από την ΕΥΠ ήταν νόµιµες. ∆ηλαδή η παρακολούθηση του Φλώρου, του Χατζηδάκη, του Ανδρουλάκη και κυρίως του πρώην εισαγγελέα οικονοµικού εγκλήµατος και νυν αντεισαγγελέα του Αρειου Πάγου Χρήστου Μπαρδάκη ήταν νόµιµες. Οι διατάξεις παρακολούθησης του Μπαρδάκη ανανεώνονταν συνεχώς επί δύο χρόνια. Ο νόµος λέει ότι για να ανανεωθεί η διάταξη παρακολούθησης πρέπει να υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις διάπραξης αδικήµατος. ∆ηλαδή επί δύο χρόνια υπήρχαν ενδείξεις διάπραξης πράξεων τροµοκρατίας ή κατασκοπείας από τον εισαγγελέα αλλά και τους λοιπούς παρακολουθούµενους υπουργούς. ∆ύο χρόνια ανανέωναν την παρακολούθησή τους γιατί κάτι υπήρχε. Την ίδια περίοδο ο Μπαρδάκης αρχειοθέτησε όλες τις υποθέσεις διαφθοράς στην εισαγγελία, συµπεριλαµβανοµένης και της Novartis. Αφού τις αρχειοθέτησε, προήχθη. Οταν ενηµερώθηκε επισήµως για την παρακολούθηση δεν έκανε µήνυση, παρότι όφειλε ως εισαγγελέας.
Και επειδή νιάου νιάου στα κεραµίδια δεν κάνει ο σκύλος, το ερώτηµα είναι απλό: Ποιος κατέχει και χρησιµοποιεί το υλικό από τα στικάκια των παρακολουθήσεων; Τόσο αποτελεσµατικά που έχει µετατρέψει κρατικούς αξιωµατούχους σε κότες;

Η χώρα κινείται πολιτικά µέσα από έναν απέραντο εκβιασµό. Ή οι υπουργοί και οι εισαγγελείς είναι πράκτορες ξένων δυνάµεων κατά την έµµεση παραδοχή του Αρειου Πάγου που βλέπει νόµιµες τις παρακολουθήσεις.