Επαγγελματικά κτίρια-φαντάσματα και διαμερίσματα που χτίστηκαν τη «χρυσή εποχή» της αντιπαροχής παραμένουν κλειστά, ενώ θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη λύση της δύσκολης εξίσωσης των επειγουσών στεγαστικών αναγκών...
Παρόλο που κυβέρνηση δεσμεύτηκε ότι οι κενές κατοικίες θα αποτελέσουν μέρος της λύσης για την άμβλυνση του στεγαστικού προβλήματος, το πρώτο πρόγραμμα που θα δώσει κίνητρα για να ανοίξουν τα κλειστά διαμερίσματα πολυκατοικιών στα αστικά κέντρα δεν έχει ξεκινήσει ακόμη, αν και ο σχετικός νόμος έχει ψηφιστεί.
Πολλά από αυτά τα κενά διαμερίσματα και τα γραφεία που σήμερα παρακμάζουν χτίστηκαν τη δεκαετία του '60. Τα γραφεία αυτά έχουν έκταση 10, 20 ή και 50 τετραγωνικά μέτρα.
Αγοράστηκαν ως επένδυση από την τότε ευημερούσα μεσαία τάξη που απέβλεπε σε ένα έξτρα εισόδημα, έχοντας ένα επαγγελματικό ακίνητο στο άλλοτε επιχειρηματικό κέντρο της πόλης, δηλαδή πέριξ της Ομόνοιας.
Ο πήχης για το φιλόδοξο πλάνο των μαζικών ανακαινίσεων κενών κατοικιών μάλλον κατέβηκε. Περιορίστηκε σε ένα πρόγραμμα για κενά σπίτια που ονομάστηκε «Ανακαινίζω - Ενοικιάζω», και μέχρι σήμερα είναι ανενεργό.
Με καχεκτικές ανέσεις, όπως μια κοινόχρηστη τουαλέτα ανά όροφο, δεν μπορούσαν να εξυπηρετήσουν τις γραφειακές απαιτήσεις και σιγά-σιγά εγκαταλείφθηκαν από τους ενοικιαστές τους.
Στη Γαλλία πολλά κτίρια με παλιά γραφεία έγιναν κατοικίες και διοχετεύτηκαν στην αγορά ακινήτων με όρους κοινωνικής στεγαστικής πολιτικής. Θα μπορούσε να γίνει το ίδιο και στην Ελλάδα; Στην Αθήνα, πάντως, κάποια από αυτά απορροφήθηκαν από τη βραχυχρόνια μίσθωση, συμβάλλοντας στην άναρχη τουριστικοποίηση του κέντρου. Τα υπόλοιπα ρημάζουν.
Το ζήτημα των κενών και εγκαταλελειμμένων κατοικιών και κτιρίων έχει αποτελέσει αντικείμενο μελετών και κυβερνητικών δεσμεύσεων τουλάχιστον μία δεκαετία τώρα. Επανήλθε στον δημόσιο διάλογο με μεγάλη ένταση λόγο του οξυμένου στεγαστικού προβλήματος. Για την αξιοποίηση και την επαναχρησιμοποίησή τους υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις από επιστήμονες και ερευνητές αλλά και από τους ανθρώπους της αγοράς.
Όσες προσπάθειες έχουν γίνει μέχρι σήμερα για την καταγραφή και την αξιοποίησή τους δεν έχουν προχωρήσει. Το 2014 συντάχθηκε ένα σχέδιο νόμου το οποίο βασίστηκε σε μελέτη του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Η μελέτη είχε χρηματοδοτηθεί από το Ίδρυμα Ωνάση, αλλά καταχωνιάστηκε σε κάποιο υπουργικό συρτάρι, χωρίς ποτέ να υλοποιηθεί.
Στην αναμονή βρίσκεται το νομοσχέδιο που προετοίμασε και η σημερινή κυβέρνηση για το ίδιο ζήτημα και αφορά αναπλάσεις για την αναβάθμιση του αστικού τοπίου· παρότι είναι έτοιμο εδώ και αρκετούς μήνες, δεν έχει φτάσει ακόμη στη Βουλή.
Τον Σεπτέμβριο του 2022 η κυβέρνηση δημοσιοποίησε ένα νέο πρόγραμμα στεγαστικής πολιτικής. Ανακοίνωσε «6+1 άξονες στεγαστικής πολιτικής», όπως τους ονόμασε. Σε αυτούς τους άξονες συμπεριλήφθηκε η «μαζική ανακαίνιση κενών κατοικιών προς διάθεση σε νέους και νέα ζευγάρια» και «η επιδότηση ανακαίνισης κενών κατοικιών προς διάθεση για μακροχρόνια μίσθωση».
Στον νόμο που ψηφίστηκε στη συνέχεια ο πήχης για το φιλόδοξο πλάνο των μαζικών ανακαινίσεων κενών κατοικιών μάλλον κατέβηκε. Περιορίστηκε σε ένα πρόγραμμα για κενά σπίτια που πήρε την ονομασία «Ανακαινίζω - Ενοικιάζω», το οποίο μέχρι σήμερα είναι ανενεργό.
Το πρόγραμμα προβλέπει επιδότηση των ιδιοκτητών για την ανακαίνιση του κλειστού ακινήτου τους υπό τον όρο ότι θα το βγάλουν στην αγορά προς ενοικίαση τουλάχιστον για τρία χρόνια.
Το γεγονός ότι μπήκαν συγκεκριμένα εισοδηματικά κριτήρια για τους ιδιοκτήτες που θα μπορούν να συμμετέχουν στο πρόγραμμα έδειξε ότι το μέτρο ευνοεί τα μικρά πορτοφόλια. Σήμερα υπάρχουν πάρα πολλοί μικροϊδιοκτήτες που κρατούν κλειστό το ακίνητό τους γιατί δεν έχουν χρήματα να το ανακαινίσουν: «Τα περισσότερα ενοικιαζόμενα σπίτια είναι παιδιά της αντιπαροχής, χτίστηκαν τη δεκαετία 1965-1975 και πάλιωσαν», λέει στη LiFO ο Στράτος Παραδιάς, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Ιδιοκτητών Ακινήτων.
Πολλά από αυτά παραδόθηκαν στους ιδιοκτήτες τους από τους τελευταίους ενοικιαστές τους, συνήθως σε κακή κατάσταση. Για τη λειτουργική αναβάθμιση καθενός από αυτά τα σπίτια χρειάζεται ένα μεγάλο ποσό που πολλοί ιδιοκτήτες δεν διαθέτουν. Συνεπώς, το ακίνητο κλείνει μέχρι να βρεθούν τα χρήματα για την ανακαίνιση ή μια καλή ευκαιρία για να το πουλήσουν. Ωστόσο, αυτά τα σπίτια έχουν βγει από την αγορά», προσθέτει.
Μπορεί η πλατφόρμα επιδότησης για την ανακαίνιση των κενών διαμερισμάτων, όποτε και αν ενεργοποιηθεί, να μη λύνει ολιστικά το πρόβλημα των κενών κατοικιών, ωστόσο θα ήταν ένα βήμα για την αγορά «που αδυνατεί να καλύψει τη ζήτηση για ενοικίαση, με την έλλειψη αυτή να τροφοδοτεί ένα ράλι τιμών», λένε επαγγελματίες της κτηματαγοράς.
Για να διαβασετε ολόκληρο το κείμενο, πατήστε ΕΔΩ...
Παρόλο που κυβέρνηση δεσμεύτηκε ότι οι κενές κατοικίες θα αποτελέσουν μέρος της λύσης για την άμβλυνση του στεγαστικού προβλήματος, το πρώτο πρόγραμμα που θα δώσει κίνητρα για να ανοίξουν τα κλειστά διαμερίσματα πολυκατοικιών στα αστικά κέντρα δεν έχει ξεκινήσει ακόμη, αν και ο σχετικός νόμος έχει ψηφιστεί.
Πολλά από αυτά τα κενά διαμερίσματα και τα γραφεία που σήμερα παρακμάζουν χτίστηκαν τη δεκαετία του '60. Τα γραφεία αυτά έχουν έκταση 10, 20 ή και 50 τετραγωνικά μέτρα.
Αγοράστηκαν ως επένδυση από την τότε ευημερούσα μεσαία τάξη που απέβλεπε σε ένα έξτρα εισόδημα, έχοντας ένα επαγγελματικό ακίνητο στο άλλοτε επιχειρηματικό κέντρο της πόλης, δηλαδή πέριξ της Ομόνοιας.
Ο πήχης για το φιλόδοξο πλάνο των μαζικών ανακαινίσεων κενών κατοικιών μάλλον κατέβηκε. Περιορίστηκε σε ένα πρόγραμμα για κενά σπίτια που ονομάστηκε «Ανακαινίζω - Ενοικιάζω», και μέχρι σήμερα είναι ανενεργό.
Με καχεκτικές ανέσεις, όπως μια κοινόχρηστη τουαλέτα ανά όροφο, δεν μπορούσαν να εξυπηρετήσουν τις γραφειακές απαιτήσεις και σιγά-σιγά εγκαταλείφθηκαν από τους ενοικιαστές τους.
Στη Γαλλία πολλά κτίρια με παλιά γραφεία έγιναν κατοικίες και διοχετεύτηκαν στην αγορά ακινήτων με όρους κοινωνικής στεγαστικής πολιτικής. Θα μπορούσε να γίνει το ίδιο και στην Ελλάδα; Στην Αθήνα, πάντως, κάποια από αυτά απορροφήθηκαν από τη βραχυχρόνια μίσθωση, συμβάλλοντας στην άναρχη τουριστικοποίηση του κέντρου. Τα υπόλοιπα ρημάζουν.
Το ζήτημα των κενών και εγκαταλελειμμένων κατοικιών και κτιρίων έχει αποτελέσει αντικείμενο μελετών και κυβερνητικών δεσμεύσεων τουλάχιστον μία δεκαετία τώρα. Επανήλθε στον δημόσιο διάλογο με μεγάλη ένταση λόγο του οξυμένου στεγαστικού προβλήματος. Για την αξιοποίηση και την επαναχρησιμοποίησή τους υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις από επιστήμονες και ερευνητές αλλά και από τους ανθρώπους της αγοράς.
Όσες προσπάθειες έχουν γίνει μέχρι σήμερα για την καταγραφή και την αξιοποίησή τους δεν έχουν προχωρήσει. Το 2014 συντάχθηκε ένα σχέδιο νόμου το οποίο βασίστηκε σε μελέτη του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Η μελέτη είχε χρηματοδοτηθεί από το Ίδρυμα Ωνάση, αλλά καταχωνιάστηκε σε κάποιο υπουργικό συρτάρι, χωρίς ποτέ να υλοποιηθεί.
Στην αναμονή βρίσκεται το νομοσχέδιο που προετοίμασε και η σημερινή κυβέρνηση για το ίδιο ζήτημα και αφορά αναπλάσεις για την αναβάθμιση του αστικού τοπίου· παρότι είναι έτοιμο εδώ και αρκετούς μήνες, δεν έχει φτάσει ακόμη στη Βουλή.
Τον Σεπτέμβριο του 2022 η κυβέρνηση δημοσιοποίησε ένα νέο πρόγραμμα στεγαστικής πολιτικής. Ανακοίνωσε «6+1 άξονες στεγαστικής πολιτικής», όπως τους ονόμασε. Σε αυτούς τους άξονες συμπεριλήφθηκε η «μαζική ανακαίνιση κενών κατοικιών προς διάθεση σε νέους και νέα ζευγάρια» και «η επιδότηση ανακαίνισης κενών κατοικιών προς διάθεση για μακροχρόνια μίσθωση».
Στον νόμο που ψηφίστηκε στη συνέχεια ο πήχης για το φιλόδοξο πλάνο των μαζικών ανακαινίσεων κενών κατοικιών μάλλον κατέβηκε. Περιορίστηκε σε ένα πρόγραμμα για κενά σπίτια που πήρε την ονομασία «Ανακαινίζω - Ενοικιάζω», το οποίο μέχρι σήμερα είναι ανενεργό.
Το πρόγραμμα προβλέπει επιδότηση των ιδιοκτητών για την ανακαίνιση του κλειστού ακινήτου τους υπό τον όρο ότι θα το βγάλουν στην αγορά προς ενοικίαση τουλάχιστον για τρία χρόνια.
Το γεγονός ότι μπήκαν συγκεκριμένα εισοδηματικά κριτήρια για τους ιδιοκτήτες που θα μπορούν να συμμετέχουν στο πρόγραμμα έδειξε ότι το μέτρο ευνοεί τα μικρά πορτοφόλια. Σήμερα υπάρχουν πάρα πολλοί μικροϊδιοκτήτες που κρατούν κλειστό το ακίνητό τους γιατί δεν έχουν χρήματα να το ανακαινίσουν: «Τα περισσότερα ενοικιαζόμενα σπίτια είναι παιδιά της αντιπαροχής, χτίστηκαν τη δεκαετία 1965-1975 και πάλιωσαν», λέει στη LiFO ο Στράτος Παραδιάς, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Ιδιοκτητών Ακινήτων.
Πολλά από αυτά παραδόθηκαν στους ιδιοκτήτες τους από τους τελευταίους ενοικιαστές τους, συνήθως σε κακή κατάσταση. Για τη λειτουργική αναβάθμιση καθενός από αυτά τα σπίτια χρειάζεται ένα μεγάλο ποσό που πολλοί ιδιοκτήτες δεν διαθέτουν. Συνεπώς, το ακίνητο κλείνει μέχρι να βρεθούν τα χρήματα για την ανακαίνιση ή μια καλή ευκαιρία για να το πουλήσουν. Ωστόσο, αυτά τα σπίτια έχουν βγει από την αγορά», προσθέτει.
Μπορεί η πλατφόρμα επιδότησης για την ανακαίνιση των κενών διαμερισμάτων, όποτε και αν ενεργοποιηθεί, να μη λύνει ολιστικά το πρόβλημα των κενών κατοικιών, ωστόσο θα ήταν ένα βήμα για την αγορά «που αδυνατεί να καλύψει τη ζήτηση για ενοικίαση, με την έλλειψη αυτή να τροφοδοτεί ένα ράλι τιμών», λένε επαγγελματίες της κτηματαγοράς.
Για να διαβασετε ολόκληρο το κείμενο, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου