Λευκάδα: Τον τσίμπησε αράχνη «μαύρη χήρα» και έφτασε στο νοσοκομείο με αφόρητο πόνο Με φρικτούς πόνους στο πόδι μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Λευκάδας 35χρονος, από τσίμπημα της αράχνης «Μαύρη Χήρα».

pexels

 


 


Ο άντρας δέχτηκε το τσίμπημα της αράχνης όταν φορούσε τα παπούτσια του, τα οποία είχε αφήσει έξω από το σπίτι του, σε περιοχή της Λευκάδας.

Μισή ώρα μετά το τσίμπημα, άρχισε να νιώθει ενόχληση ενώ μέσα σε λίγα λεπτά ο πόνος άρχισε να γίνεται αφόρητος.


Ο 35χρονος μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο της Λευκάδας όπου οι γιατροί του χορήγησαν την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, ενώ παρέμεινε στο νοσοκομείο για παρακολούθηση.

Μέσα σε λίγα λεπτά ο πόνος άρχισε να γίνεται αφόρητος, ενώ όσο περνούσε ο χρόνος άρχισε να νιώθει το πόδι του να μουδιάζει.


Όπως είπε, αντιλήφθηκε πως η κατάστασή του ήταν επικίνδυνη, και παρόλο που δεν έχει σχετικές αλλεργίες, μπήκε στο αυτοκίνητό του για να πάει στο Γενικό Νοσοκομείο της Λευκάδας.

Στα 10-15 λεπτά που χρειάστηκε για να φτάσει στο νοσοκομείο, ο πόνος είχε γίνει αβάσταχτος, και πια δεν ένιωθε καθόλου το πόδι του από το μούδιασμα, ενώ όπως περιέγραψε στο ilefkada.gr, ένιωθε τον πόνο να “ανεβαίνει” προς τον κορμό του.


Ευτυχώς, όλα πήγαν καλά και μετά από 24 ώρες ο πόνος είχε υποχωρήσει αρκετά και έτσι πήρε εξιτήριο, ενώ για μερικές μέρες ακόμα θα λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή.
«Μαύρη χήρα»: Συμπτώματα από το τσίμπημα και μέτρα προστασίας

Με αφορμή αντίστοιχο περιστατικό τσιμπήματος από αράχνη «μαύρη χήρα» στα Τρίκαλα τον Ιούλιο του 2023, η Περιφερειακή Ενότητα Τρικάλων είχε προχωρήσει σε ενημέρωση των πολιτών σχετικά με τα μέτρα προστασίας, τα συμπτώματα του τσιμπήματος και την αντιμετώπισή του.

Ο Προϊστάμενος της Διεύθυνσης Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας Π.Ε. Τρικάλων και γιατρός Δημόσιας Υγείας ΕΣΥ MD, MPH Σωτήριος Νικολακάκος ανέφερε χαρακτηριστικά:

«Η Μεσογειακή Μαύρη Χήρα ή Latrodectus tredecimguttatus αποτελεί το ένα από τα δυο επικίνδυνα είδη αράχνης στον ελλαδικό χώρο. Το όνομά της το οφείλει στην τάση της θηλυκής να τρώει κυριολεκτικά το σεξουαλικό της παρτενέρ μετά την ολοκλήρωση της επαφής. Είναι μαύρη σε χρώμα και χαρακτηρίζεται από 13 κόκκινες πιτσιλιές (σπανιότερα πορτοκαλί ή κίτρινες) στη ράχη του σώματός της.


Η θηλυκή μπορεί να φτάνει σε μέγεθος το 1,5cm ενώ η αρσενική μόλις 0,7cm. Το δηλητήριο της μαύρης αράχνης περιέχει ισχυρή νευροτοξίνη η οποία το κάνει επώδυνο αλλά και ιδιαίτερα επικίνδυνο. Λέγεται ότι το δηλητήριο της είναι 15 φορές ισχυρότερο από εκείνο του κροταλία».

Συνεχίζοντας ο κ. Νικολακάκος είχε αναφέρει επίσης: «Τα περισσότερα από τα τσιμπήματα συμβαίνουν καθώς το θύμα προσπαθεί να φορέσει παπούτσια ή γάντια κηπουρικής που έχουν αφεθεί σε ανοικτό χώρο, από αράχνη που έχει «κατασκηνώσει» εκεί.

Για το λόγο αυτό, συνίσταται αποφυγή περιπάτου με γυμνά πόδια ή με ανοικτά σανδάλια εκεί όπου υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ύπαρξης δηλητηριωδών αραχνών και σκορπιών. Αντίθετα συστήνονται μπότες ή κλειστά υποδήματα και μακριά παντελόνια.

Να μην τοποθετούνται τα χέρια ή τα πόδια εκεί όπου μπορεί να κρύβονται δηλητηριώδη έντομα. Να εξετάζεται ο ρουχισμός και τα υποδήματα για κρυμμένα έντομα όπως σκορπιούς και αράχνες και να τινάζονται τα ενδύματα και τα υποδήματα προτού να τα φορέσουν».


Όσον αφορά τα συμπτώματα ο κ. Νικολακάκος υπογράμμιζε: «Το τσίμπημα είναι συχνά αρχικά ασυμπτωματικό ή παρουσιάζει ήπιο πόνο. Τα γενικευμένα συμπτώματα εμφανίζονται μετά από 0,5-2 ή και παραπάνω ώρες ( πόνος, μυϊκός τρόμος, αδυναμία, μούδιασμα, πονοκέφαλος, εμετοί). Ιδιαίτερα σε παιδιά μπορούν να συνυπάρχουν ταχυκαρδία, σιελόρροια, ανησυχία, πόνοι στην κοιλιά, μυϊκοί σπασμοί, επιληπτικά επεισόδια.

Μία σπάνια εκδήλωση αποτελεί το “facies latrodectismica”. Το πρόσωπο του θύματος παίρνει χαρακτηριστική εικόνα: σφίγγει το σαγόνι, εμφανίζεται πρήξιμο γύρω από τα μάτια τα οποία είναι σφικτά κλειστά και δακρύζουν. Ολόκληρο το πρόσωπο φαίνεται σε σύσπαση. Μην ξεχνάμε βέβαια ότι το τσίμπημα μπορεί να οδηγήσει και σε μια πιο συνηθισμένη αλλά όχι λιγότερο επικίνδυνη αλλεργική αντίδραση.

Η αντιμετώπιση είναι νοσοκομειακή ακόμα και σε ήπιες αντιδράσεις και βασίζεται σε περιποίηση της περιοχής του τσιμπήματος, χορήγηση αναλγητικών, μυοχαλαρωτικών, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί αντιβιοτική αγωγή.



Σε σοβαρότερες περιπτώσεις είναι δυνατό να χρειάζεται χρήση ειδικού αντιδότου στο δηλητήριο το οποίο χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή καθώς μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνες για τη ζωή αλλεργικές αντιδράσεις».