Γιάννης Κορωναίος
Για δεκαετίες όλοι ξέραμε πως «όποιος θέλει να κερδίσει εκλογές, πρέπει να κερδίσει το πολιτικό κέντρο». Φαίνεται όμως πως πλέον μάλλον δεν ισχύει αυτό.
Ας δούμε ορισμένα δεδομένα:
![]()
-Στις ΗΠΑ κέρδισε ο Τράμπ χωρίς να ενδιαφερθεί για το «πολιτικό κέντρο». Η φρασεολογία του και η στρατηγική του στόχευε στον λευκό χαμηλόμισθο εργαζόμενο που είναι straight, δεν του αρέσουν οι ΛΟΑΤΚΙ και οι μετανάστες, αλλά δεν θέλει και πολέμους κλπ. Αυτό δεν μοιάζει με «κεντρώο» αφήγημα…
by Taboola
-Στη Γαλλία πρόσφατα νίκησε το Λαϊκό Μέτωπο και η Λεπέν. Ο «κεντρώος» Μακρόν και το ρεπουμπλικανικό κόμμα κινήθηκαν σε πολύ χαμηλά ποσοστά.
-Στη Γερμανία ο σοσιαλδημοκράτης Σολτς φαίνεται να οδηγεί το SPD σε μια μεγάλη πολιτική και ιδεολογική ήττα. Κερδισμένοι εδώ είναι το ακροδεξιό AfD και η αριστερή (αλλά με αντιμεταναστευτικές αιχμές) Σάρα Βάγκενκνεχτ.
Θα μπορούσα να συνεχίσω για πολύ, αλλά νομίζω πως όλοι το έχουμε αντιληφθεί: Ο λεγόμενος κεντρώος πολιτικός χώρος περνά κρίση. Σε ορισμένες χώρες τείνει να εξαφανιστεί. Ενισχυμένη είναι κυρίως η ακροδεξιά και (όπου υπάρχει) μια ενωμένη (Γαλλία) ή συνεργαζόμενη (Ισπανία) αριστερά.
Ας έρθουμε στα δικά μας: Την Κυριακή είχαμε την πορεία του Πολυτεχνείου. Έχω συμμετάσχει (κάποτε ως φοιτητής, άλλοτε ως πολίτης) και έχω καλύψει (ως δημοσιογράφος) σχεδόν όλες τις πορείες 50 χρόνια τώρα. Πιστεύω ότι μπορώ να κρίνω μια πορεία. Ποια ήταν τα κυρίαρχα χαρακτηριστικό της πρόσφατης;
-Το μοναδικό κόμμα που είχε ισχυρή παρουσία ήταν το ΚΚΕ (που έχει τις γνωστές οργανωτικές ικανότητες).
-Μικρά και άτονα τα μπλοκ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ.
-Πολύ ισχυρά όμως μπλοκ από φοιτητικούς συλλόγους, συνδικάτα, μαζικούς φορείς κλπ.
-Πολλοί πολίτες μεμονωμένοι!
-Οι πολίτες που συμμετείχαν (κυρίως νεολαία) ήταν καταφανώς οργισμένοι, αλλά όχι επιθετικοί (δεν είχαμε επεισόδια).
-Συνολικά η πορεία έβγαζε μια αμφισβήτηση στο «σύστημα», αλλά και (κατά την άποψη μου) μια αμηχανία… Έβλεπες πολλούς νεολαίους που προσπαθούσαν να ακολουθήσουν τα συνθήματα, διότι προφανώς δεν τα ήξεραν, δεν είχαν συμμετάσχει σε κάτι ανάλογο.
Μπορεί μια πορεία (ακόμα και αν συμμετείχαν δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές) να αποτελεί πρόκριμα για τις διαθέσεις συνολικά της κοινωνίας; Δύσκολο να το πεις. Σίγουρα όμως σε βάζει να σκεφτείς ότι αυτό που κουβαλά ο κάθε ένας διαδηλωτής, συνήθως εκφράζει και δεκάδες-εκατοντάδες άλλους. Και αυτό που εκπέμπει σε αυτή την φάση η κοινωνία δεν είναι «ανάγκη για σταθερότητα και πορεία στο κέντρο», αλλά «οργή για πολλά» (αν όχι για όλα).
Πριν από ένα μήνα είχαμε μια συγκλονιστική συναυλία για να αποδοθεί δικαιοσύνη για το έγκλημα των Τεμπών. Σε κάθε εκδήλωση της νεολαίας (από τις συναυλίες έως τους αθλητικούς χώρους) βγαίνει μια έντονη αμφισβήτηση όλων (από τα κόμματα έως τη δικαιοσύνη).
Όποιος όλα αυτά τα ερμηνεύσει ως «κέντρο», όποιος πιστέψει ότι αυτά θα ηρεμήσουν με μια «συνετή διαχείριση» είναι στον κόσμο του… Όποιος πιστέψει ότι οι επόμενες εκλογές (όποτε και αν γίνουν αυτές) θα κριθούν «στο κέντρο», σίγουρα θα πέσει έξω.
Ας δούμε ορισμένα δεδομένα:
-Στις ΗΠΑ κέρδισε ο Τράμπ χωρίς να ενδιαφερθεί για το «πολιτικό κέντρο». Η φρασεολογία του και η στρατηγική του στόχευε στον λευκό χαμηλόμισθο εργαζόμενο που είναι straight, δεν του αρέσουν οι ΛΟΑΤΚΙ και οι μετανάστες, αλλά δεν θέλει και πολέμους κλπ. Αυτό δεν μοιάζει με «κεντρώο» αφήγημα…
by Taboola
-Στη Γαλλία πρόσφατα νίκησε το Λαϊκό Μέτωπο και η Λεπέν. Ο «κεντρώος» Μακρόν και το ρεπουμπλικανικό κόμμα κινήθηκαν σε πολύ χαμηλά ποσοστά.
-Στη Γερμανία ο σοσιαλδημοκράτης Σολτς φαίνεται να οδηγεί το SPD σε μια μεγάλη πολιτική και ιδεολογική ήττα. Κερδισμένοι εδώ είναι το ακροδεξιό AfD και η αριστερή (αλλά με αντιμεταναστευτικές αιχμές) Σάρα Βάγκενκνεχτ.
Θα μπορούσα να συνεχίσω για πολύ, αλλά νομίζω πως όλοι το έχουμε αντιληφθεί: Ο λεγόμενος κεντρώος πολιτικός χώρος περνά κρίση. Σε ορισμένες χώρες τείνει να εξαφανιστεί. Ενισχυμένη είναι κυρίως η ακροδεξιά και (όπου υπάρχει) μια ενωμένη (Γαλλία) ή συνεργαζόμενη (Ισπανία) αριστερά.
Ας έρθουμε στα δικά μας: Την Κυριακή είχαμε την πορεία του Πολυτεχνείου. Έχω συμμετάσχει (κάποτε ως φοιτητής, άλλοτε ως πολίτης) και έχω καλύψει (ως δημοσιογράφος) σχεδόν όλες τις πορείες 50 χρόνια τώρα. Πιστεύω ότι μπορώ να κρίνω μια πορεία. Ποια ήταν τα κυρίαρχα χαρακτηριστικό της πρόσφατης;
-Το μοναδικό κόμμα που είχε ισχυρή παρουσία ήταν το ΚΚΕ (που έχει τις γνωστές οργανωτικές ικανότητες).
-Μικρά και άτονα τα μπλοκ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ.
-Πολύ ισχυρά όμως μπλοκ από φοιτητικούς συλλόγους, συνδικάτα, μαζικούς φορείς κλπ.
-Πολλοί πολίτες μεμονωμένοι!
-Οι πολίτες που συμμετείχαν (κυρίως νεολαία) ήταν καταφανώς οργισμένοι, αλλά όχι επιθετικοί (δεν είχαμε επεισόδια).
-Συνολικά η πορεία έβγαζε μια αμφισβήτηση στο «σύστημα», αλλά και (κατά την άποψη μου) μια αμηχανία… Έβλεπες πολλούς νεολαίους που προσπαθούσαν να ακολουθήσουν τα συνθήματα, διότι προφανώς δεν τα ήξεραν, δεν είχαν συμμετάσχει σε κάτι ανάλογο.
Μπορεί μια πορεία (ακόμα και αν συμμετείχαν δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές) να αποτελεί πρόκριμα για τις διαθέσεις συνολικά της κοινωνίας; Δύσκολο να το πεις. Σίγουρα όμως σε βάζει να σκεφτείς ότι αυτό που κουβαλά ο κάθε ένας διαδηλωτής, συνήθως εκφράζει και δεκάδες-εκατοντάδες άλλους. Και αυτό που εκπέμπει σε αυτή την φάση η κοινωνία δεν είναι «ανάγκη για σταθερότητα και πορεία στο κέντρο», αλλά «οργή για πολλά» (αν όχι για όλα).
Πριν από ένα μήνα είχαμε μια συγκλονιστική συναυλία για να αποδοθεί δικαιοσύνη για το έγκλημα των Τεμπών. Σε κάθε εκδήλωση της νεολαίας (από τις συναυλίες έως τους αθλητικούς χώρους) βγαίνει μια έντονη αμφισβήτηση όλων (από τα κόμματα έως τη δικαιοσύνη).
Όποιος όλα αυτά τα ερμηνεύσει ως «κέντρο», όποιος πιστέψει ότι αυτά θα ηρεμήσουν με μια «συνετή διαχείριση» είναι στον κόσμο του… Όποιος πιστέψει ότι οι επόμενες εκλογές (όποτε και αν γίνουν αυτές) θα κριθούν «στο κέντρο», σίγουρα θα πέσει έξω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου